نیلوفر رحمانی؛ فراری از افغانستان و عاشق پرواز در امریکا

توسطزکریا نوری

آذر ۲۸, ۱۳۹۸ به روز رسانی : اسفند ۸, ۱۴۰۲

کاپیتان نیلوفر رحمانی، اولین زن خلبان در نیروی هوایی افغانستان بود که هنگام رفتن به ایالات متحده، در خواست پناهندگی نمود؛ جایی که آرزو دارد روزی تبدیل به کشور جدیدش شده و به آن خدمت کند.

کاپیتان رحمانی در سال 2013، اولین زنی بود به عنوان خلبان جت ثابت در نیروی هوایی افغانستان شناخته شد و توجه عموم را به سوی خود جلب کرد.

عکس هایی از او، در لباس خاکی خلبانی با پوشش سیاه در سر و عینک هایی با ضخامت به صورت عموم منتشر شد.

اما علی رغم موفقیت اولیه اش، موانع بی شماری هنگام قدم گذاشتن در کابین خلبان در برابر او پیدا شد.

به گزارشBuzz feed News ، پدر کاپیتان رحمانی نتوانست در کشور خود کار پیدا کند، او به طور مرتب مورد تهدید قرار می گرفت و سرانجام مجبور شد به امریکا نقل مکان کند.

گفته می شود که رحمانی نمی توانست بدون پوشیدن نقاب و مخفی کردن چهره خود، در افغانستان از خانه بیرون شود.

بر اساس این گزارش، رحمانی اکنون به همراه خواهر و پدرش در منطقه تمپا در فلوریدای آمریکا زندگی می کند.

کاپیتان رحمانی در سال 2013، اولین زنی بود به عنوان خلبان جت ثابت در نیروی هوایی افغانستان شناخته شد و توجه عموم را به سوی خود جلب کرد
کاپیتان رحمانی در سال 2013، اولین زنی بود به عنوان خلبان جت ثابت در نیروی هوایی افغانستان شناخته شد و توجه عموم را به سوی خود جلب کرد

هنگامی که وی در سال 2016 درخواست پناهندگی داد، نیویورک تایمز گزارش داد که رحمانی امیدوار است که در نیروی هوایی ایالات متحده ثبت نام کند.

اگرچه آمریکا در سال 2018 به وی پناهندگی اعطا کرد، اما رحمانی برای خدمت در نیروی هوایی ایالات متحده، نیاز به گرفتن تابعیت امریکا دارد که زمان بر است.

رحمانی به Buzz Feed News گفته که نگران این است، تا گرفتن حق تابعیت، زمان زیادی بگذرد و مهارت های وی کاهش یابد.

اندکی پس از گرفتن پناهندگی ایالات متحده، رحمانی به فاکس نیوز گفت که نگران امنیت خانواده خود است و گفت که طالبان تمام زندگی آن ها را تهدید می کند.

طالبان امنیت رحمانی و خانواده وی را تهدید کردند. در یک زمان، این گروه تروریستی نامه ای را بر روی دروازه خانه او چسباندند که در آن آمده بود: “شما تهدیدهای ما را جدی نگرفته اید. اگر کار خود را انجام دهید، مسئولیت نابودی خانواده خود را بر عهده خواهید گرفت.”

با این حال، این تهدیدها به پایان نرسید. برادر رحمانی دو بار در کابل مورد اصابت گلوله قرار گرفت، پدرش شغل خود را از دست داد و طبق گزارش سال 2018 فاکس نیوز ، خواهرش را از دیدن فرزندانش ممنوع کردند.

هنگامی که ایالات متحده در سال 2001 به افغانستان هجوم آورد، رحمانی 10 ساله بود. او اغلب صدای هواپیماهای آمریکایی را می شنید و می دید.

وی به Buzz Feed News گفت: “من نمی توانستم چشمانم را از آسمان دور نگه دارم. در آن زمان، من هرگز در هواپیما نبودم. من از قوس مسیرهای جت و سر و صدای آن ها بسیار هیجان زده می شدم.”

بر اساس این گزارش، پزشکان نیروی هوایی افغانستان بارها و بارها سعی در رد صلاحیت رحمانی از خدمت کردند.

رحمانی در 18 سالگی، در کشوری زندگی می کرد که دختران حتی اجازه رفتن به مکتب را نداشتند، اما او در نیروی هوایی افغانستان ثبت نام کرد.

او در سال 2016 به نیویورک تایمز گفت: “همیشه رویای من این بوده که این کار را انجام دهم و خلبان باشم.”

با این وجود ، حضور در نیروی هوایی کار آسانی نبود. وی اظهار کرد که چالش های مداومی وجود داشته و حتی حمام های زنان نیز وجود نداشته است. رحمانی می گوید همکارانش به سختی ها افزودند؛ “آنها همیشه به من می گفتند که ناکام می شوم، چون زن هستم و چون ضعیف هستم، می توانم هواپیما را سقوط بدهم و خود را بکشم.”

رحمانی در 18 سالگی، در کشوری زندگی می کرد که دختران حتی اجازه رفتن به مکتب را نداشتند، اما او در نیروی هوایی افغانستان ثبت نام کرد
رحمانی در 18 سالگی، در کشوری زندگی می کرد که دختران حتی اجازه رفتن به مکتب را نداشتند، اما او در نیروی هوایی افغانستان ثبت نام کرد

او در سال 2015، جایزه زنان شجاع وزارت امورخارجه آمریکا را به دست آورد.

میشل اوباما، بانوی اول اسبق امریکا، در بیانیه ای نوشته بود: “او به رغم تهدیدهای طالبان و حتی تعداد زیاد از اعضای خانواده خود، همچنان به پرواز خود ادامه می دهد.”

به گزارش Buzz Feed News، افسون، خواهر نیلوفر، هنوز هم در جستجوی پناهندگی است.

چقدر این پست مفید بود؟

روی یک ستاره کلیک کنید تا به آن امتیاز دهید!

میانگین امتیاز 0 / 5. تعداد آرا: 0

تا الان رای نیامده! اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می دهید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *