پژوهش‌هایی که اخیرا روی زنان ۵۰ ساله و بالاتر صورت گرفته‌اند، ارتباط شگفت‌انگیزی را میان روابط اجتماعی ضعیف و تحلیل رفتن استخوان نشان می‌دهند. به گفته موسسه ملی سلامت (NIH)، بیش از ۵۳ میلیون نفر در ایالات متحده در معرض خطر افزایش شکستگی استخوانی مرتبط با پوکی استخوان هستند.
پوکی استخوان بیشتر افراد مسن، به ویژه زنانی که به سن یائسگی رسیده‌اند، را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهند که زنان چهار برابرِ مردان در معرض ابتلا به این بیماری هستند. به همین دلیل متخصصان همواره تلاش کرده‌اند عوامل خطر قابل تغییری را که سبب بروز تحلیل استخوان در زنان می‌شوند، شناسایی کنند.
تحقیقی جدید از دانشگاه آریزونا در توسان، رابطه‌ی شگفت‌انگیزی را بین پیوندهای اجتماعی افراد و سطح ضعفِ استخوانی آنها پیدا کرده‌اند. این مطالعه جدید نشان می‌دهد که کیفیت ارتباطات اجتماعی آدم‌ها است که در سلامت استخوان‌شان تفاوت ایجاد می‌کند، نه کمیت ارتباطات آنها.
محققان در این مقاله می‌نویسند: “استرس روانی اجتماعی از طریق تحلیل تراکم معدنی استخوان، می‌تواند خطر شکستگی را افزایش دهد.” آنها توضیح می‌دهند: “این مشکل ساختار استخوان را تغییر می‌دهد و با ایجاد اختلال در ترشح هورمون‌ها، از جمله کورتیزول، هورمون‌های تیروئید، هورمون رشد و گلوکوکورتیکوئیدها، ساختاربندی مجدد استخوان را تحریک می‌کند.”
بر اساس این مطالعه ارتباط بالقوه‌ی میان استرس روانی و اجتماعی و تحلیل رفتن استخوان، موضوع مطالعات اندکی بوده‌است که آنها هم «یافته‌های یکسانی نداشته‌اند».
پیوندهای اجتماعی بدتر، تحلیل استخوانی بیشتر
در این پژوهش، شوانا فولیس، نویسنده ارشد و همکارانش، داده‌های سبک زندگی و سلامتِ ۱۱۲۰۲۰ زن بین ۵۰ تا ۷۰ ساله را که در WHI ثبت شده‌اند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. WIH یک مطالعه طولانی مدت است و هدف آن شناختِ راهکارهای پیشگیرانه برای اختلالاتی مانند بیماری‌های قلبی، سرطان پستان و پوکی استخوان در زنان است.
این شرکت‌کنندگان بخشی از گروه حاضر در مطالعه‌ی دیگری از WHI بودند که اطلاعات تراکم استخوان را مورد بررسی قرار داده بود. محققان، این اطلاعات را در سه برهه‌ی زمانی جمع‌آوری کردند.
در ابتدا، شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌ای را در مورد سطوح استرس روانی- اجتماعی‌شان، پر کردند. این استرس در رابطه با ۳ عامل بود:
– فشار اجتماعی، مرتبط با کیفیت پایین روابط اجتماعی
– حمایت اجتماعی، به معنای داشتن روابط اجتماعیِ با کیفیت
– عملکرد اجتماعی، که سطح فعالیت اجتماعی فرد را ارزیابی می‌کند
محققان به مدت ۶ سال شرکت‌کنندگان را تحت نظر گرفتند و دریافتند که بالا بودن سطح تنش‌های روانی و اجتماعی با تراکم پایین‌ترِ استخوان ارتباط دارد. این ارتباط حتی پس از آنکه گروه برای عوامل موثر در بروز این بیماری، از جمله سن، سطح تحصیلات، شاخص توده بدنی (BMI)، سیگار کشیدن و مصرف الکل و برخی دیگر تعدیل شد، همچنان وجود داشت.
فولیس و همکارانش هشدار می‌دهند که یافته‌های آنها تنها مشاهدات است و این ارتباطات لزوما حاکی از رابطه علی و معلولی نیستند. با این وجود، اهمیت توجه به ارتباط میان کیفیت روابط اجتماعی و تحلیل استخوان را مورد تاکید قرار می‌دهند. نویسندگان این مقاله پیشنهاد می‌کنند که بهتر است زنان مسن‌تر به شبکه‌های پشتیبانی اجتماعی دسترسی داشته باشند.