اخیرا گروهی از دختران افغان ساکن یونان به خاطر فعالیت متفاوت شان در عالم مهاجرت خبرساز شده اند. افغان ها در طول دهه های گذشته همواره به خاطر جنگ و ناامنی، اقدام به مهاجرت به سوی کشورهای منطقه و اروپا کرده اند. شماری زیادی از این افغان ها به مشقت های فراوان به شهرهای رسیده که تصور زندگی بهتر در آن داشته اند.
تعدادی از همین جوانان و خانواده‌ها با تحمل سختی‌ها و تنها به امید رسیدن به کشور مورد نظر صبر کرده‌اند و دم نزده‌اند اما بعضی‌های دیگر با استفاده از فرصت‌ها و ذهن خلاق شان در پی تغییر شرایط خود برآمده‌اند.
مهدیه حسینی و دوستانش که در یونان به سر می‌برند نیز مانند خیلی از افغان‌های دیگر در عالم مهاجرت، به هنر و سینما و یا به نویسندگی روی آورده اند.
آن‌چه که در مورد مهدیه بیشتر جالب می نماید این است که او دختر افغان است که نشریه ای را با 15 دختر افغان و با حمایت ارگان ارتباطات برای حقوق زنان و یک خبرنگار دختر یونانی شروع نموده‌اند.
دختر متولد مهاجرت
خانم حسینی در عالم مهاجرت در تهران به دنیا آمده است. او در ایران رشد کرده و به گفته خودش همیشه در نقش یک مهاجر زندگی نموده است.
او که با تمام سخت گیری ها بر مهاجران افغان در ایران، زندگی کرده توانسته تا تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته ادبیات فارسی به پایان رساند. به نوشتن علاقه زیادی دارد و از روزهای اول سفر خود از ایران به سوی یونان مجموعه ای از خاطرات خود را نوشته است. او تمام اتفاقات زندگی‌اش را می نویسد تا طی 5 سال آینده آن را تبدیل به کتاب نماید.
داستان مهدیه و نشریه پرآوازه‌اش از جایی شروع می‌شود که او تصمیم می‌گیرد به اروپا سفر کند.
مهدیه حسینی از یونان تنها نام‌اش را شنیده بود و در کتاب های تاریخ درباره آن خوانده بود. اما برای رسیدن به کشورهای اروپایی او نیز مانند همه مهاجرین از ایران به ترکیه و از آن‌جا به یونان باید سفر می کردند .
وقتی که او به یونان رسید، مرز‌های کشورهای اروپایی دیگر که معمولا هدف نهایی مهاجران می باشد، به روی آن ها بسته شده و او باید برای مدتی در کمپ مهاجرین در یونان باقی می ماند.
خانم حسینی در گفتگو با خبرنامه گفت: “مهاجرین برای رفتن به اروپا از یونان استفاده می‌کنند. من نیز برای رفتن به اروپا با خانواده‌ام به یونان رسیدم. اما رسیدن ما به یونان همزمان بود با مسدود شدن مرزها؛ به این دلیل در کمپ زندگی می‌کردیم. که حالا تقریبا دو سال است که در آتن خانه داریم و پدر و سه خواهرم به آلمان رفته و ما منتظر رسیدن پرونده خود هستیم.”
درست 5 ماه از ورود مهدیه حسینی به کمپ می‌گذشت و آنان مشغول یادگیری حرفه عکاسی بودند که روزی گروهی از خبرنگاران وارد کمپ شده و از مردم درخواست مصاحبه داشتند؛ اما خانم حسینی به یاد می آورد که هیچ کسی مایل نبودند تا با آن ها صحبت کنند. این امر سوالاتی را در ذهن او جرقه زد؛ سوالاتی که موجب شد او به دنبال راه اندازی نشریه ای در قالب روزنامه شود.
نشریه مگروتری بردز
خانم حسینی با گروهی از دختران دیگر در آگست 2016 در باغچه کمپ مشغول بودند و با دیدن عکس العمل مردم به گفتگو با خبرنگاران، کنجکاو شده و تلاش نمودند تا دلیل این امر را بدانند.
خانم حسینی گفت: “زمانی که دلیل ممانعت مردم را از مصاحبه فهمیدیم، شوکه شدیم زیرا آنان گفتند که خبرنگاران در مصاحبه خود فقط جنبه مثبت و نکات مثبت کمپ را گزارش می‌دهند. انگار که اصلا نکته منفی و یا مشکلی در کمپ نیست و این درست جرقه‌یی بود که باعث شد ما در پی ایجاد روزنامه‌یی در درون کمپ شویم.”
هدف 15 دختر افغانی که با هم همکار شدند این بود که صدای مهاجران را به بیرون از کمپ و برای جامعه یونان بازتاب دهند. این امر باعث شد تا آرستیا پروتونوتاریو دختر خبرنگار یونانی نیز با آنان همکار شود. همه این ها دست به دست هم داد تا ارگان ارتباطات برای حقوق کودکان نیز آن ها را حمایت نماید.
به گفته خانم حسینی این خبرنگار یونانی زمانی که اشتیاق آن ها را برای آغاز به کار این نشریه مشاهده کرد، با تیم او همکار شد و در بسیاری از موارد این تیم دختران مهاجر را همراهی نمود.
خانم حسینی از ماه آگست 2016 شروع به زمینه سازی برای آغاز به کار نشریه نمود و هشت ماه بعد اولین شماره آن در ماه آپریل سال 2017 میلادی چاپ شد. از آن زمان تا کنون 13 شماره این نشریه منتشر شده است.
حالا بعد از گذشت این مدت، حدود 100 تن از مهاجران به شمول افغانستان، ایران، عراق و پاکستان همکاران نگارشی این نشریه شده اند. این در حالی است که در ابتدا تنها دختران مهاجر افغان که در داخل کمپ بودند، برای این نشریه نوشته می کردند. به گفته خانم حسینی مطالبی که در این نشریه چاپ می شود بیشتر بازتاب دهنده احساسات مهاجرین، زنان مسلمان و افغان، شرایط زندگی در افغانستان، دلیل مهاجرت آنان و همچنان بازگویی واقعیت های زندگی داخل کمپ، می باشد.
مهدیه حسینی که یکی از سردبیران این نشریه است در ادامه یادآور شد که: “زمانی که اروپا در اخبار خود بیان کرد که با فاجعه ورود مهاجرین مواجه شده مردم اروپا سرگردان بودند و فکر می‌کردند که شاید تروریست، داعش و طالب آمدند و ما شروع کردیم از نوشتن احساسات، دلایل مهاجرت‌ها از این که ما نیز انسانیم و به دنبال آزادی و صلح هستیم و به این کشور‌ها آمده‌ایم.”
از این نشریه استقبال گسترده ای صورت گرفته است چرا که به صورت ضمیمه یک روزنامه یونانی منتشر می‌شود. اکنون این نشریه یکی از منابع وب سایت‌های خبری که دست‌آوردهای زیای داشته است، تبدیل شده است. این نشریه در چهارده و پانزدهمین نمایشگاه کتاب در شهر سسالنیک یونان حضور داشته و آخرین جایزه برای آن نیز از سوی انجمن زنان یونان اهدا شده است.
حمایت‌های سازمان های بین المللی
حمایت‌ها برای این نشریه نوپا از دختران افغان داخل کمپ با حمایت‌های مالی و هماهنگی‌ها توسط خبرنگار یونانی همکار آن ها شروع شد. پس از آن ارگان ارتباطات برای حقوق کودکان نیز به جمع حامیان مالی این نشریه پیوست.
اما پس از آن، و اکنون یونسف یا سازمان حمایت از کودکان ملل متحد، ارگان لوزالکسامبور و وزارت اقتصاد آلمان نیز به جمع حامیان مالی این نشریه اضافه شده است.
نشریه مگروتری بردز در یک زمین هموار و شرایط مناسب زندگی عادی یک شهروند افغان ایجاد نشده است. خانم حسینی و دوستانش برای آغاز و پیشبرد این نشریه چالش های زیادی را پشت سر گذاشته اند.
خانم حسینی در این زمینه گفت: “متاسفانه ما یک گروه از دختران افغان بودیم که مردان داخل کمپ با کار ما موافق نبودند و مورد تمسخر و تحقیر قرار گرفتیم. ما کار روزنامه را با تشکیل جلسات در داخل باغچه شروع کردیم تا این که پس از هشت ماه اولین شماره روزنامه به چاپ رسید، و ما حمایت آقایان کمپ را نیز دریافت کردیم. ما آن‌ها را به جشنی دعوت کردیم که برای شروع این کار برگزار شده بود و بهترین واکنش برای ما دختران همان حس افتخاری بود که افغان‌های داخل کمپ به ما داشتند.”
از گروه 15 نفری دختران که آغازگر این نشریه بوده اند، تنها 3 تن آن ها در آتن مانده‌اند. کسانی که با وجود اشتیاق بالا به نوشتن اما حرفه خبرنگاری نگذارنده بودند و با گسترش گروه کورس‌های خبرنگاری و همچنان رادیوی به نام قاصدک نیز به راه افتاد تا هر کسی بنا بر علاقه خود، در بخشی کار نماید.
رویای آینده زیبا
خانم حسینی حالا اما منتظر است تا به آلمان برود و به جمع خانواده‌اش بپیوندد. او می گوید که از همه فرصت‌ها در دیار مهاجرت به نحو احسن استفاده کرده است.
او در کنار نویسندگی به تئاتر نیز علاقه دارد و در بعضی اجراها در آتن شرکت می‌کند. خانم حسینی دوست دارد تا همیشه در این نشریه کار کند و همچنان در کنار نوشتن کتاب خاطراتش به تحصیل در حوزه هنر نیز مشغول شود.
به گفته خودش سفر به یونان، بودن در کمپ از او مهدیه دیگری ساخته است؛ به تجربیاتش افزوده و به او یاد داده تا برای رسیدن به حقش باید بجنگد.
مهدیه حسینی اکنون نیز کلاس های خبرنگاری را دنبال می‌کند و در ورکشاپ تئاتر درس می‌خواند. همچنان به عنوان دانشجوی مهمان در یونان تحصیل کرده است.
افزودن دیدگاه