هنوز انسانیت زنده است؛ روایتی از فعالیت مریم ابرام برای کودکان معلول در هرات

دو ماه قبل طفلی به نام حسیب الله که نابینا است در شفاخانه ای هرات رها می شود. حسیب الله قدرت دید ندارد. او به این جهت، از سوی پدر و مادرش ترک می شود.

این کودک نابینا که دو سال عمر دارد پس از آن که در شفاخانه ی ولایت هرات رها می شود، دوماه بدون مادر و پدر تحت مراقبت های شفاخانه قرار می گیرد. اما در این میان، او توسط یکی از زنان دانش آموخته ای هراتی به فرزندی گرفته می شود.

انسانیت هنوز نمرده است

مریم ابرام فعال مدنی، به تازگی این کودک نابینا را به فرزندی گرفته است. او دو فرزند دیگر نیز دارد که آنها را هم به فرزندی گرفته است.

هشت ماه قبل بانو ابرام کودکی که معلولیت ذهنی و جسمی دارد را به فرزندی گرفته و اکنون این کودک صنف اول مکتب است. فرزند دیگریش نیز به آموزش مشغول شده و صنف دوم مکتب شده است.

بانو ابرام دو فرزند خود را با کفالت خود به بنیاد خیریه ای به نام “پیرهرات” سپرده و هفته ای دو یا سه بار به دیدن آنها می‌رود و ماهانه مصرف آن ها را می‌پردازد. این فعال مدنی هرات هنوز ازدواج نکرده و به فعالیت های خیریه مشغول است.

مریم ابرام خانواده های بی بضاعت را شناسایی می کند و بعد آنها را به تاجران بخاطر دریافت کمک های خیریه معرفی می کند.

محبت مادری

خانم ابرام همواره برای کودکان بی بضاعت به شفاخانه ها در هرات می رود و برای آنها پول جمع آوری می‌کند. شفاخانه حسیب الله را نیز مانند کودکان دیگر به خانم ابرام معرفی می‌کند. این گونه است که رابطه ای جدی میان کودک و خانم ابرام برقرار می شود طوری که در نبود او، کودک ناآرام می باشد.

بانو ابرام در مورد انگیزه اش به خاطر فرزندی گرفتن حسیب الله به خبرنامه گفت که:” وقتی با این طفل دیدار کردم جانش را شستم و همراهش بودم. بعد از مدتی با من عادت کرد و مرا مادر صدا می‌کرد و هر کس را بغل می کرد و صورت شان را لمس می کرد که شاید من باشم، و با کسی آرام نمی‌گرفت و به همین دلیل حسیب را به فرزندی گرفتم و به خانه‌ام آوردم.”

خانم ابرام قبل از اینکه حسیب را به فرزندی بگیرد، به نهادهای مختلف که فعالیت آن ها در راستای نگهداری از کودکان بی بضاعت و معلول است، مراجعه می کند اما هیچ یک مسوولیت نگهداری و مراقبت و تریبت حسیب را برعهده نمی‌گیرد.

آینده حسیب الله

مریم ابرام آینده حسیب الله را درخشان می‌بیند و مطمین است فرزند او در زمره استعدادهای درخشان افغانستان خواهد بود.

او می گوید که با حسیب الله کار خواهد کرد تا او را در نابینایی به عنوان یک انسان مستقل تربیت کند تا بتواند در آینده روی پاهای خودش تکیه کند. خانم ابرام در این باره می گوید که: “حسیب الله بسیار یک طفل هوشیار است. اگر نابینا است و دیده نمی‌تواند اما دست، پا و حافظه دارد و قرار نیست بدون سرنوشت زندگی کند، روزی می‌رسد که حسیب محتاج کسی نمی‌باشد و خانواده‌اش پشیمان می‌شود از اینکه حسیب را در شفاخانه رها کرده‌اند”.