این روزها باز هم افراد زیادی از ولایات مختلف افغانستان به کابل می‌آیند تا با امکانات بهتر برای امتحان کنکور سال آینده آمادگی بگیرند. به همین دلیل، در این روزها کلاس‌های آموزشی جنب و جوش بیشتری دارند، اکثر آپارتمان‌های شهر به کرایه داده می‌شود و دختران و پسران زیادی به دنبال مرکز آموزشی معتبرتر با اساتیدی بهتر می‌گردند تا بتوانند آمادگی‌های لازم را پیش این اساتید برای امتحان کنکور فرابگیرند.
این نوجوانان و جوانان با درک وضعیت امنیتی و دشواریهای زندگی در شهر کابل، اما هنوز هم مصمم هستند تا به پایتخت آمده و تحصیل کنند. اکثر آنان برای قبول شدن در دانشگاه‌های مرکزی کابل، شب و روز درس می‌خوانند تا در رشته مورد علاقه‌شان انتخاب شود.
صنف‌های مملو از دانش‌آموز
“فریده” خواهر کوچکترم که امسال صنف دوازدهم یکی از مکاتب کابل است، برای فراگرفتن مضامین اساسی جهت حضور در رقابت کنکور، به دنبال “کورس” می‌گردد. چند روز قبل تقسیم اوقات “کورس کوثر دانش” را آورده بود تا مضامین مورد نیازش را پیدا کرده و ساعاتی که مناسب است را انتخاب نماید.
بعد از این‌کار دوباره به این مرکز آموزشی مراجعه کرده بود، اما با صنف‌های مملو از دانش آموز مواجه شده، دریافته بود که ثبت‌نام‌ها تمام شده است و جای خالی در صنف‌ها نیست. با شکایت فراوان از این‌که جایی برای من نمانده و همه صنف‌ها پر شده، به خانه برگشته بود و درباره رفتن به مرکز آموزشی دیگر صحبت می‌کرد…
به او گفتم “مشکلی ندارد، برو ببین شاخه دشت برچی کورس موعود کجا رفته، بعد همان جا نامت را بنویس”. او نیز گفت که شنیده است “کورس موعود” نامش را به “کاج” تبدیل کرده، اما دقیق نمی‌داند آیا همین کورس است یا خیر؟!
در همین گفتگوها بودیم که با خود فکر کردم با این وضعیت امنیتی و تهدیدات بلندی که در مقابل مرکز آموزشی ایجاد شده، چطور هنوز هم دانش آموزانی مثل خواهر من با آگاهی از خطرناک بودن وضعیت وضعیتی، مایل اند که برای فراگیری بهتر درس‌های‌شان به این مراکز بروند؟ چطور از خانه‌های خود به کابل می‌آیند و چطور شهرنشینان کابل جرأت می‌کنند به چنین مراکز آموزشی بروند؟! برایم جای سوال بود!
ترس از مرگ
در ابتدا از فریده خواستم که به این آموزشگاه‌ها نرود؛ چون اعتباری نیست که بازهم اتفاق وحشت‌ناکی رخ ندهد. اما او با گفتن این‌که با “تردید و شاید” نمی‌تواند آینده‌اش را از بین ببرد، یا با قبول این اتفاقات برای پیشرفت‌اش قدم بردارد، یا هم هرگز از خانه بیرون نرود تا زنده بماند؟ به گفته او در هر نقطه افغانستان این وضعیت وجود دارد؛ پس نمی‌توان زندگی را متوقف کرد.
فریده می‌خواهد تمام احتمالات و خطرها را در نظر گرفته، اما به تحصیل خود بپردازد. نه تنها فریده، بلکه بسیاری از دانش‌آموختگان افغانستان در پی تعلیم و ساختن آینده خود و افغانستان هستند.
یکی از دانش آموزان مرکز آموزشی کوثر دانش که قبلا در “کورس موعود” مشغول آموزش بوده و به نظر می‌رسد باید دختری باهوش و زیرک باشد، پس از سلام و احوال پرسی و با گفتن نامش، شروع به صحبت می‌کند. “ثریا قاسمی” که از منطقه چوب بوست ولایت غزنی به کابل آمده است، اکنون در پی این است که مصمم‌تر از قبل به تحصیلاتش ادامه بدهد تا به نتیجه مطلوب برسد.
او با قبول همه مشکلات امنیتی و هراس انفجار، خون و کشته شدن، و در کنار چالش‌های زندگی در کابل، سعی می‌کند تا آینده درخشانی را برای خود رقم بزند.
انفجار موعود
عصر چهارشنبه “24 اسد” سال جاری انفجاری در مرکز آموزشی موعود، روزی خونین و غم‌انگیز را برای خانواده‌های نوجوانانی که به تحصیل علاقه داشتند، به ارمغان آورد. در این حادثه که اکثرا قربانیان آن کمتر از 20 سال سن داشته و بیشتر آنان افرادی بودند که از ولایات دیگر برای تحصیل به کابل آمده بودند، بیش از 50 تن کشته و 115 تن دیگر زخمی شدند.
پس از این حمله، گروه داعش اعلام کرد که حمله بر مرکز آموزشی موعود در غرب کابل، کار اعضای این گروه بوده است.
در این انفجار خانواده‌های زیادی تنها امیدهای خانه‌شان را از دست داده و در غم از دست دادن آنها اشک ریختند.
ثریا در مورد انفجار موعود گفت: “متعلم صنف دوازدهم مکتب لیسه نسوان بوست هستم که برای خواندن مضامین اساسی مکتب به کابل آمده‌ام، در کنار این که زندگی در کابل سخت است و دشواریهای خود را دارد، امنیت نیز یکی از بحث‌های مهم است که خانواده‌ام نگران آن می‌باشد. زمانی که در کورس موعود انفجار شد، من نیز دانش آموز همان کورس بودم که در تایم بعد از ظهر آن درس می‌خواندم، خیلی وحشت‌ناک بود؛ همه ما شکه بودیم، هیچ کس نمی‌دانست چه کند، دست و پایمان را گم کرده بودیم.”
ثریا با مکثی کوتاه ادامه داد: “با این که این انفجار ما را نابود کرد و انگیزه ما را متزلزل نمود، روحیه اکثر دانش‌آموزان خرد شد، و تعدادی به مشکلات روحی برخوردند، اما ما هرگز به طور کلی از بین نرفتیم، بلکه از میان دود و خاکستر دوستان‌مان برخواستیم و به راه‌مان ادامه دادیم. ما مطمئن هستیم که می‌توانیم دشمنان خود را شکست بدهیم”.
او حالا در مرکز آموزشی کوثر دانش درس می‌خواند. این مرکز آموزشی یکی دیگر از مراکز آموزشی دشت برچی است که بیشترین دانش اموز را دارد.
حمله ناموفق به مرکز آموزشی کوثر دانش
در 27 حوت سال 1396 کورس کوثر دانش که در ناحیه سیزده شهر کابل، در منطقه دشت برچی قرار دارد نیز هدف انفجاری ناشی از یک بمب دستی توسط یک حمله‌کننده انتحاری قرار گرفت.
حمله‌کننده انتحاری پس از ورود به مرکز آموزشی کوثر، اقدام به انفجار جلیقه انتحاری خود می‌کند، اما مواد انفجاری آن عمل نکرده و در نهایت متوسل به انفجار بمب دستی همراه خود می‌شود.
پس از کشته‌شدن انتحارکننده، نیروهای امنیتی توانستند جلیقه انفجاری را خنثی نمایند. در این انفجار هشت تن زخم برداشتند که زخم شش تن از آنها سطحی بود.
اما اکنون پس از این انفجارهای پی در پی که در مراکز آموزشی غرب کابل اتفاق افتاده، هنوز هم دانش آموزان زیادی مصمم هستند تا به تحصیلات خود ادامه بدهند و رفتن به مراکز آموزشی و پر بودن کلا‌س‌ها نکاتی است که می‌توان این اراده را در آنان دید.
سرنوشت این مراکز چیست؟
مرکز شاخه آموزشی موعود در دشت برچی پس از انفجاری که در آن رخ داد، به کلی منحل شده و دانش آموزانش به دیگر کورس‌ها مراجعه کرده‌اند. این کورس هنوز هم پس از سپری نمودن چندین ماه، نتوانسته روی پا آمده و به کارش ادامه دهد.
اما مرکز آموزشی کوثر دانش با گرفتن تدابیر امنیتی بالاتر، بیش از قبل تلاش می‌کند تا با حفظ روحیه دانش آموزانش، برای آنان امکانات بهتر آموزشی را فراهم نماید.
“یاسین سروش”، مدیر اجرایی این مرکز آموزشی به خبرنامه گفت: “این حادثات روی روحیه دانش آموزان تاثیر منفی دارد. اتفاقی که برای مرکز آموزشی ما افتاد، شاید از کم کاری خود ما ایجاد شد و این هشداری بود تا بیشتر به وضعیت امنیتی کورس توجه کنیم. پس از حمله ما تعداد زیادی از دانش آموزان خود را از دست دادیم، بسیاری از آنان که از ولایات به کابل آمده بودند، دوباره به خانه‌هایشان برگشتند و تعدادی نیز با ممانعت خانواده‌های‌شان روبه‌رو شدند.”
پس از انفجارات مراکز آموزشی، از هر کورس 30 الی 35 درصد دانش‌آموزان، ولایات کابل را ترک کرده، به خانه‌های خود بازگشتند.
کورس کوثر دانش اکنون تدابیر امنیتی بیشتری گرفته و توجه بیشتری در بخش امنیتی این مرکز معطوف کرده است.
تدابیر امنیتی مرکز آموزشی کوثر دانش
اکنون مسئولین کورس کوثر دانش تدابیر امنیتی خود را برای حفاظت از حدود 6 هزار و 500 دانش آموز خود گرفته‌اند. با این که دانش آموزان امسال نسبت به سال گذشته کمتر است، اما هنوز هم محصلین و متعلمین مشتاق علم‌آموزی و پیشرفت اند.
اما خانواده‌ها هم‌چنان بیشترین واهمه را از این شرایط دارند.
مسئولین مرکز آموزشی کوثر دانش سعی دارند با بودجه و امکانات خود، امنیت دانش آموزان و خودشان را تامین کنند. مدیر این مرکز با گفتن این‌که نمی‌تواند جزئیات زیادی از تدابیر امنیتی و تعداد محافظان خود بدهد، اما گفت که اکنون تمام ساختمان کورس و راه‌های منتهی به آن با دوربین‌های مخفی پوشش داده شده و هیچ کسی بدون تلاشی نمی‌تواند وارد کورس شود.
آقای سروش گفت: “اساتید مراکز آموزشی دشت برچی، با امید دادن به دانش‌آموزان می‌آموزانند که فرار راه حل نیست و باید با اراده قوی‌تر و فقط از راه علم، این مشکلات را حل نماییم و خوش‌بختانه همه دانش آموزان به آینده خوش‌بین بوده، برای رسیدن به صلح و آرامش تلاش می‌کنند.”
افزودن دیدگاه