معاون دوم ریاست جمهوری افغانستان در سخنانی در مراسم گرامی داشت از سالروز تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر در کابل، سوالات جدی را از طالبان مطرح کرده و از این گروه خواسته که به این سوالات مردم پاسخ دهد.
سرور دانش با بیان این‌که در طول سال‌های گذشته یک نوع جنگ بسیار ناجوانمردانه و بی رحمانه بر حکومت و مردم افغانستان تحمیل شده، تأکید کرده: “اکنون این ما نیستیم که سرافکنده و تحت پرسش مردم و وجدان خود قرار داشته باشیم و مجبور به امتیاز دادن به جانب مقابل و دست کشیدن از سیاست ها و دستاوردهای ۱۸ سال گذشته خود باشیم، بلکه این جانب مقابل یعنی طالبان است که باید به بسیاری از پرسش ها پاسخ دهد”.
وی سوالات مردم از طالبان را این‌گونه بیان کرد:
ـ مردم می‌پرسند که امارت طالبانی یک تجربه تلخ برای همه مردم افغانستان و یک نوع حکومت مستبدانه مذهبی توأم با کشتار و زندان و شکنجه بود، آیا طالبان بازهم همان خیال و آرزو را دارند؟
ـ مردم می‌پرسند که طالبان در این سال‌ها هزاران انسان ملکی بی‌گناه با عملیات انفجاری و انتحاری به قتل رسانده‌اند و اکنون در مقابل این کشتارها برای مردم و برای ورثه مقتولین و قربانیان رویدادهای جنگی چه جوابی دارند؟ آیا لازم نیست در جریان پروسه صلح، صدای بازماندگان و قربانیان جنگ که جمعیت قابل توجهی را تشکیل می‌دهند هم شنیده شود؟
ـ طالبان هم در دوره امارت خود و هم پس از آن قومی عمل کردند و در طول سال‌ها سران و نخبگان همه اقوام را به شهادت رساندند و ترور کردند، آیا این رویه خود را تغییر می‌دهند و آیا می‌توانند اعتماد همه اقوام افغانستان را جلب کنند؟
ـ گروه طالبان یک تهدید برای همه جامعه بین المللی و با بیش از ۲۰ گروه تروریستی دیگر پیوند یافته بود، آیا اکنون این خطر رفع شده و آیا از حضور گروه‌های تروریستی که یک تهدید بزرگ علیه همه کشورهای منطقه و جهان هستند، جلوگیری خواهد شد؟
ـ از سوی دیگر در طول ۱۸ سال اخیر در کنار گروه‌های سنتی مانند اقوام و قبایل و احزاب سیاسی، ما شاهد ظهور گروه‌بندی‌های جدید اجتماعی در افغانستان هستیم، مانند شبکه‌های زنان، جوانان، نهادهای مدنی و فرهنگی، رسانه‌های آزاد و یک نسل تحصیل‌کرده و روشنفکر. این گروه‌ها قومی و حزبی نمی‌اندیشند، ولی از خود اندیشه و آرمان دارند و در این سال‌ها با افکار مدرن دموکراسی و حقوق بشر و حقوق شهروندی و آزادی‌های عمومی چون آزادی بیان و رسانه‌های آزاد و دست‌آوردهای جدید دیگر در زمینه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی و فرهنگی خو گرفته‌اند، آیا گروه طالبان این وضعیت را برمی‌تابند و می‌توانند خود را با افغانستان نوین وفق دهند؟ آیا در جریان این صلح دست‌آوردهای ۱۸ ساله حفظ خواهد شد؟
ـ و از همه مهم‌تر این که ما در پرتو قانون اساسی کنونی افغانستان دارای نظام سیاسی هستیم مبتنی بر انتخابات و اراده مردم و متکی بر تنوع و کثرت‌گرایی سیاسی، فرهنگی، قومی، زبانی و مذهبی و همین نظام است که مورد اجماع همه اقوام و گروه‌های سیاسی و اجتماعی افغانستان قرار گرفته است، آیا این نظام با همین خصوصیات حفظ خواهد شد؟
معاون دوم ریاست جمهوری افغانستان خاطرنشان کرد، آن‌چه گفته شد، بخشی از سؤالاتی است که در میان مردم مطرح است و خوب است این پرسش‌ها به صورت صریح و عریان مطرح شود تا واقعا یک نوع تفاهم و قناعت برای همه مردم فراهم شود و نمایندگان دولت و مردم افغانستان با آگاهی کامل به میز مذاکرات بروند.
وی تصریح کرد: “ما امیدواریم در کشور ما صلحی حاکم شود که تمام مردم افغانستان با یک نوع همزیستی مسالمت آمیز به حقوق همدیگر احترام بگذارند و در سایه یک نظام مردم سالار، از حقوق بشری و شهروندی خویش برخوردار شوند”.
افزودن دیدگاه