سه روز از روز چهارشنبه خونین(14 سنبله)، دومین حمله خونین در غرب کابل در یک ماه گذشته سپری میشود. حملات خونین روز چهارشنبه بار دیگر بسیاری از خانوادهها را در سوگ عزیزانشان نشاند.
مسئول باشگاه ورزشی میوند، حاجی شیرجان احمدی، از اتفاق آن روز صحبت کند؛ آن هم زمانی که مسجدی را به مقصد مسجد دیگر برای تسلیت به خانوادههای شاگردان شهیدش، ترک میکند.
دومین چهارشنبه خونین
چهارشنبه گذشته(14 سنبله)، گروه داعش مسئولیت حمله تروریستی به باشگاه پهلوانی میوند، یکی از دیگر حملات سنگین بر مردم منطقه هزارهنشین و شیعهمذهب دشت برچی را داعش بر عهده گرفت. حمله اول در این باشگاه ورزشی در غرب کابل، زمانی رخ داد که شاگردان تایم دوم عصرانه وارد باشگاه شده و پهلوانان جوان تایم اول از باشگاه خارج میشدند.
اما حمله دوم با فاصله زمانی یک ساعت، موقعی رخ داد که کمککنندگان اولیه و خبرنگاران در محل حضور یافته بودند. در حمله دوم به شمول افراد ملکی، 2 خبرنگار کشته و 4 خبرنگار دیگر زخمی شدند.
این دو حمله پیهم، 35 کشته و 95 زخمی دارد که هنوز هم آمار کشتهشدگان در حال افزایش است. وضعیت تعدادی از زخمیهای این رویداد نیز وخیم خوانده میشود.
پیش از این، در 24 اسد، حمله به مرکز آموزشی موعود بیش از 50 کشته برجای گذاشت که به شهدای دانایی مسمی شدند.
حملات اخیر از سوی مقامات افغانستان و سازمان ملل، حملات سیستماتیک و طرحریزی شده از سوی داعش برای کشتن مردم هزاره خوانده شده که باید به آن توجه صورت گرفته و راه چارهای سنجیده شود.
باشگاه پهلوانی میوند
حاجی شیرجان احمدی، رئیس عمومی کلب میوند و مربی تیم ملی افغانستان، کسی است که این باشگاه را در سال 1342 تأسیس نموده و از سال 1363 الی 1374، در زمان مجاهدین عملا یکی از پهلوانان فعال این باشگاه ورزشی بوده است.
این باشگاه که 15 نمایندگی دارد، مرکز اصلی آن در تایمنی شهر کابل واقع است. نمایندگی دشت برچی که سابقه طولانیتری دارد، در سال 2008 در ناحیه شش شهر کابل تأسیس شده است.
این باشگاه دارای 3 الی 4 تایم تمرین روزانه است که هر یکی از این اوقات ورزشی، دارای 140 الی 170 شاگرد پهلوانی میباشد.
تمرین همیشگی پهلوانان جوان
روز چهارشنبه هم مانند هر روز دیگر، به صورت عادی و معمولی شروع میشود تا جوانان مشتاق پهلوانی به باشگاه آمده و تمرینات همیشگی خود را پیش ببرند، غافل از اینکه در یکی از تایمهای عصر، کسی میآید و برای همیشه جان تعدادی را گرفته و خاطرات وحشتناک و دردناکی را در لحظات زندگی عدهای دیگر ثبت میکند که هرگز فراموش نخواهد شد.
آقای احمدی در صحبت با خبرنامه میگوید که این ورزشگاه یکی از نمایندگیهای پرجمعیت کلب میوند بود و بیشترین شاگرد را داشت. هیچ وقت گمان نمیرفت که به این باشگاه حمله شود، اما متاسفانه این اتفاق افتاد و بسیاری از قهرمانان رشته پهلوانی خود را از دست دادند. این باشگاه یکی از بهترین نمایندگیهای ورزشگاه میوند بوده که بسیاری از قهرمانان مسابقات از همین نمایندگی مقام آوردهاند.
حاجی شیرخان احمدی که مربی تیم ملی فدراسیون پهلوانی افغانستان، میگوید: “مسابقات ملی و داخلی بین همه باشگاهها برگزار میشود و با رقابت بین تیمهای ولایتی و مرکز، از بین افراد، تعدادی که با استعداد و فعال باشند، انتخاب میشوند تا برای مسابقات ملی آماده شوند و ما برای آزمایش مهارتهای شاگردان خود، در ماه 2 الی 3 رقابت برگزار میکنیم تا سطح عمومی شاگردان سنجیده شود، اما آن روز رقابتی وجود نداشته است”.
ثانیههای غیرمنتظره
این باشگاه یک نگهبان داشته که موظف به تلاشی شاگردان بوده در همین حین به او تیراندازی و شهید شده است.
پهلوان احمدی، چگونگی حمله بر باشگاه میوند را اینگونه شرح میدهد:
“مهاجم انتحاری با کیف ورزشی وارد باشگاه شده؛ اول نگهبان باشگاه را کشته و بعد از آن که مربی گروه در نمایندگی برچی، “معلم عباس” که مسئولیت باشگاه را داشته، صدای فیر را میشنود، با عدهای از شاگردان به سوی دروازه رفته، میخواهد بدانند این صدا از چه بوده، که در همین لحظه با باز کردن دروازه داخلی ورزشگاه، فرد انتحارکننده کیف مملو از مواد انفجاریاش را منفجر میکند. در نتیجه عدهای از شاگردان شهید شده و مربی آنها “عباس” دست خود را از دست داده و از ناحیه کلیه چپ، پا و چشم آسیب میبیند و فعلا در شفاخانه امنیت بستری است”.
به گفته احمدی که ناراضی از آمار نادرست رسانهها و خبر اشتباهشان بود، در این حملات 35 شاگرد این باشگاه شهید شده و بیش از 90 نفر زخمی شدهاند؛ به استثنا 3 نفر از این زخمیها که در حالت کما در شفاخانه ایمرجنسی هستند، باقی وضعیت بهتری دارند.
تکرار دوباره
مردم شیعه هزاره از سوی گروه داعش تهدید شده بودند که بعد از این در هر موقعیت و زمانی که باشند، مورد حمله قرار میگیرند و مسئولیت حملات اخیر دشتبرچی از سوی داعش به عهده گرفته شده است. این گروه در چندین حمله پیاپی است که با بیرحمی، کودکان، زنان و جوانان را مورد آماج حملات خود قرار میدهد.
مسئولین باشگاه میوند و مردم محلی از این صحبت میکنند که با وجود درک این موضوع، چرا مقامات امنیتی هیچ توجهی به مردم این منطقه ندارند و برای حفاظت از آنها تدبیری روی دست نمیگیرند. آنها گفتند تا چه زمانی حکومت فقط به این قتل عامها نگاه میکند و بعد با فرستادن پیام تسلیت، روی همه این حملات خونین سرپوش میگذارد تا فراموش شود.
مسئول عمومی باشگاه میوند به خبرنامه میگوید که آنها زیاد هم از دولت امیدی ندارند، وقتی تروریستان وارد اماکن با تجهیزات امنیتی بالا در پایتخت میشود و همین مقامات امنیتی را خیلی راحت مورد هدف قرار میدهد، پس ورود به یک باشگاه که شاگردان برای آموزش آمدهاند، نمیتواند کار زیاد سختی باشد.
او میگوید: “ما تدبیر خود را داشتیم، نه با تجهیزات بالا، اما یک نگهبان در دروازه عمومی خود مستقر کرده بودیم، ولی شرایط واضح است، وقتی وارد وزارت داخله شود، وقتی قومندانی را مورد حمله قرار دهد، یا به ریاست 10 یورش ببرند و وارد آن شوند، این موارد دیگر خیلی راحت است که مردم غریب و شهروندان عادی را شهید کنند، میتوانند خیلی راحت وارد اماکن مردمی و عمومی شوند”.
احمدی از این ناراحت است که در عمق فاجعه قرار داریم و حتی کسی نیست که امنیت مردم را بگیرد تا مردم به زندگی عادی خود برسند.
او گفت که حالا به این فکر هستند، ببینند دولت برای امنیتشان چه تدبیری میگیرد یا که خودشان گارد شخصی و سلاح گرفته، از جان خود حفاظت کنند. آقای احمدی خاطرنشان میکند، با این اتفاقات وضعیت دولت آشکار است که نمیتواند کاری برای مردم انجام بدهد، با این حساب نمیشود به دولت افغانستان و حکومت خوشبین و خوشباور بود.
این مربی که شاگردان بیشمارش را دفن کرده و به دیدن بسیاری از زخمیها رفته، در میان همه اندوه، غم و غصه، حالا خوشحال است که روز چهارشنبه، روز رقابت و مسابقه نبود، وگرنه شاید صدها نفر از شاگردانش جان خود را از دست میدادند و این برای او، سنگین تمام شده است.
افزودن دیدگاه