جنگ 40 ساله در افغانستان باعث شده که زندگی به کام خیلی‌ها تلخ شود و صدها هزار از شهروندان افغانستان کشته و یا هم مهاجر شوند. اما این‌بار ممکن است که نه به دلیل جنگ، که بر اثر کم‌آبی، افغان‌ها با کام‌های خشکیده راه مهاجرت را در پیش گیرند.
با وجودی که افغانستان یک کشور کوهستانی است و می‌تواند از منابع آبی زیرزمینی خوبی برخوردار باشد، اما در حال حاضر بحران آب دامن‌گیر خیلی از شهروندان این کشور در بسیاری از ولایت‌ها شده است.
دایکندی
بسیاری از مردم در ولایت دایکندی به خاطر خشک‌سالی، کشت‌زارهای خود را از دست داده و حتی با کمبود آب آشامیدنی دچار اند.
عبدالقادر حیدری، ولسوال میرامور ولایت دایکندی امروز شنبه (6 اسد) در گفتگو با خبرنامه در مورد بحران آب در دایکندی گفت: به دلیل خشک‌سالی نزدیک به 70 درصد مردم شهرستان میرامور محصولات باغی و زراعتی‌شان را از دست داده‌اند و حالا هم نزدیک به 30 درصد این مردم به دلیل نبود آب آشامیدنی، مجبور اند خانه‌های‌شان را ترک کنند.
او از حکومت و نهادهای کمک‌کننده در بخش محیط زیست و آب‌رسانی خواست که با رساندیدن آب آشامیدنی، برای کمک غذایی نیز آمادگی بگیرند تا فاجعه انسانی در دایکندی رخ ندهد.
آقای حیدری بحران کم‌آبی در ولایت دایکندی را تنها مربوط به شهرستان میرامور نمی‌داند و می‌گوید، در بسیاری از بخش‌های این ولایت مردم با بحران آب کشاورزی و آشامیدنی مواجه اند.
کابل
درکابل هم اگر مردم کشاورز نیستند، به دلیل درست مصرف نکردن آب، با بحران کم‌آبی مواجه اند.
شهروندان کابل به دلیل نبود سیستم کانالیزاسیون، از چاهای حفرشده در داخل منزل‌شان استفاده می‌کنند. همین امر سبب شده تا عمق چاها که در سال‌های گذشته بین 20 الی 30 متر بود، حالا از 100متر هم بگذرد.
این موضوع بسیاری از کارشناسان را نگران کرده است. آگاهان می‌گویند، اگر دولت به این مشکل رسیدگی نکند، در دو سال آینده شهروندان کابل مجبور به مهاجرت می‌شوند.
کارشناسان افزایش جمعیت در کابل، مصرف بی‌رویه شهروندان از آب‌های زیرزمینی و نبود سیستم کانالیزاسیون را دلایل به وجود آمدن بحران آب در پایتخت عنوان می‌کنند.
قندز
هفته گذشته نمایدگان ولایت قندز نیز از بحران آب آشامیدنی خبر دادند و گفتند که شماری از شهروندان این ولایت، مجبور اند به دلیل نبود آب آشامیدنی، خانه‌های‌شان را ترک کنند.
به گفته شکریه پیکان، نماینده قندز در مجلس، نزدیک به ۱۰هزار خانواده به دلیل نبود آب آشامیدنی مجبور اند خانه‌های خود را رها کنند.
وی از حکومت خواست که هرچه زودتر جلو این فاجعه انسانی را بگیرد.
خانم پیکان پیشنهاد داده بود که حکومت باید با تانکرهای آب‌رسانی، مشکل مردم را حل کند.
سازمان ملل
چندی پیش دفتر یونیسف(صندق حمایت از کودکان سازمان ملل) هم اعلام کرده بود که خطر روبرو شدن نیم میلیون کودک با گرسنگی ناشی از کمبود آب در افغانستان وجود دارد.
یونیسف اعلام کرده که برای کمک به این آسیب‌دیدگان، به ۱۰ میلیون دالر نیاز دارد.
این نهاد در تازه‌ترین خبرنامه خود هشدار داده که نباریدن باران در اواخر سال ۲۰۱۷ و اوایل سال ۲۰۱۸ در افغانستان، منجر به فقدان امنیت غذایی، کمبود آب آشامیدنی سالم و افزایش سوء‌تغذیه در میان کودکان شده است.
به گزارش یونیسف، خشک‌سالی بر شرایط ۲۲ ولایت افغانستان اثر گذاشته و اکنون آثار آن بر زندگی یک میلیون نفر از مردم این کشور محسوس است و در ماه آینده بیش از دو میلیون نفر در معرض آسیب‌های ناشی از خشک‌سالی قرار خواهند گرفت.
این نهاد سازمان ملل افزوده که ١٠ ولایت افغانستان گرفتار نبود امنیت غذایی و کمبود آب آشامیدنی هستند. در این ولایت‌ها ۲۰ تا ۳۰ درصد منابع آبی خشک شده‌اند.
یونیسف ولایت‌های بادغیس، بامیان، دایکندی، غور، هلمند، قندهار، جوزجان، ننگرهار، نیمروز، نورستان، تخار و ارزگان را جز ولایت‌های پرخطر در برابر خشک‌سالی برشمرده است.
یونیسف گفته که آمار سوء‌تغذیه در این ولایت‌ها از قبل هم بالا بود و با نرسیدن غذای مقوی و آب سالم آشامیدنی، در کنار عدم توجه به بهداشت محیط، می‌تواند وضعیت آن‌ها را به مراتب بدتر از قبل کند.
چرا افغانستان با بحران آب مواجه شده است؟
حسن غلامی، کارشناس و مشاور محیط زیست، وضعیت آب‌های افغانستان را به دو دسته سطحی و زیرزمینی تقسیم می‌کند.
او در گفتگو با خبرنامه تصریح کرد: بیشتر مردم در افغانستان از آب‌های سطحی استفاده می‌کنند، اما این‌که چرا با بحران آب مواجه شده، دولت در مدیریت آب‌ها و آموزش به کشورزان برای استفاده درست از آب ناکام بوده و حالا نبود برف‌باری و باران در زمستان گذشته نیز به ایجاد بحران آب در این کشور کمک کرده است.
این کارشناس محیط زیست می‌گوید، در شهرهای کلان مثل کابل نیز که مردم با بحران آب مواجه شده‌اند، به خاطر بی‌اعتنایی حکومت و پایین رفتن آب‌های زیرزمینی است.
به گفته حسن غلامی، عمق چاه‌های آب در کابل به بالاتر از 100 متر رسیده و شهروندان هنوز یاد نگرفته‌اند که چگونه از آب استفاده کنند.
او می افزاید که با این وضعیت موجود، ممکن است تا دو سال دیگر شهروندان کابل با بحران جدی‌تری در این راستا مواجه شوند و راه مهاجرت را در پیش گیرند.
راه‌کار چیست؟
حسن غلامی، کارشناس محیط زیست چند راه‌کار را برای مقابله با بحران آب در افغانستان پیشنهاد می‌کند:
اول: حکومت باید در شهرهای کلان مثل کابل، به مردم نحوه درست استفاده کردن از آب را یاد دهد؛
دوم: حکومت در کابل باید سیستم کانالیزاسیون را ایجاد کند و آب‌های فاضلاب را برای مصرف کشاورزی بازیافت نماید؛
سوم: از آن‌جایی که نزدیک به 60 درصد مردم در افغانستان زراعت‌پیشه هستند، حکومت باید سیستم آب‌یاری مدرن و قطره‌ای را به کشاورزان یاد دهد؛
چهارم: حکومت باید آب‌های سطحی را با شیوه‌های درست و حساب‌شده کنترل کند.
افزودن دیدگاه