پس از نزدیک به چهل روز سفر با پای پیاده، کاروان صلح‌خواهان هلمندی به کابل رسیدند. کاروان صلح‌خواهان هلمندی که بیش از یک ماه می‌شود با پای پیاده از شهر لشکرگاه به سوی کابل حرکت کردند، صبح امروز دوشنبه(28 جوزا) به شهر کابل رسیدند.
کاروان صلح‌خواهان هلمندی سفرشان را با پای پیاده از ۲۳ ماه ثور از شهر لشکرگاه، مرکز ولایت هلمند آغاز کردند. هدف آن‌ها، جلب توجه دولت، طالبان و مردم به صلح است. آن‌ها از مردم خواستند دست در دست هم داده و برای تأمین صلح تلاش کنند.
این کاروان که پس از گذشت ۳۸ روز به کابل آمده‌اند، از نیروهای مخالف دولت و نیروهای دولتی می‌خواهند که از جنگ دست کشیده و باهم صلح کنند.
یک عضو این کاروان به خبرنامه گفت: «جنگ و خونریزی یک نسل مردم ما را از درس و تعلیم محروم کرده و حالا مردم افغانستان از جنگ خسته شده‌اند. بیایید برای این‌که نسل آینده ما در فضای امن زندگی کرده و از درس و تعلیم محروم نمانند، از جنگ دست برداریم.»
اعضای این کاروان همچنان می‌گویند که از جنگ و خونریزی خسته شده و از طالبان می‌خواهند که صلح کنند.
شماری از شهروندان کابل نیز صبح امروز با آن‌که از بدتر شدن وضع امنیتی در این شهر نگرانند، از کاروان صلح‌خواهان هلمندی استقبال کردند.
پیش از این شماری از هنرمندان نیز برای استقبال از این گروه، حصار‌های بلند امنیتی شهر کابل پایتخت را با نقاشی‌ها تزیین کرده بودند.
حمله انتحاری به تماشاچیان یک مسابقه ورزشی
کاروان صلح‌خواهان هلمندی می‌گویند که از جنگ و خونریزی خسته شده و از طالبان می‌خواهند که صلح کنند. این حرکت پس از یک حمله انتحاری خونبار، در روز سوم سال نور خورشیدی، در شهر لشکرگاه ایجاد شد که در آن ده‌ها غیرنظامی کشته شدند.
در نخستین روزهای سال نو خورشیدی، در لشکرگاه جشن نوروز برپا بود و در جریان مسابقات پهلوانی به این مناسبت، یک حمله انتحاری، کسانی که برای تماشای این مسابقات آمده بودند را به خاک و خون کشید.
این حمله انتحاری تماشاچیان مسابقه ورزشی کشتی محلی را در شهر لشکرگاه هدف قرار داد؛ مردمی که برای تماشای مسابقه کشتی محلی از ولایت‌های همجوار هلمند به این ولایت و ورزشگاه غازی محمد ایوب آمده بودند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که انتحارکننده موتر مملو از مواد منفجره خود را هنگام خروج تماشاچیان از ورزشگاه، منفجر کرد. ۱۴ کشته و ۵۰ تن دیگر در این حمله زخمی شدند. بیشتر کسانی که در این انفجار کشته و زخمی شده‌اند، باشندگان ولایات فراه، قندهار و هرات بودند که برای ورزش کشتی سال نو به هلمند آمده بودند.
در پی این حادثه، جمعی از اهالی لشکرگاه خیمه تحصن برپا کردند و خواهان پایان دادن به جنگ و برقراری آتش‌بس در ولایت هلمند شدند.
ولایت هلمند در جنوب افغانستان، خاستگاه کاروان صلح در طول ۱۷ سال گذشته و یکی از مهم‌ترین محل‌های فعالیت گروه طالبان و به شدت ناامن است.
اما حرکت صلح‌خواهی مردم این ولایت با وجود هفته‌ها تحصن و حتی اعتصاب غذایی نتیجه‌یی در پی نداشت.
دیدار با سران طالبان و درخواست توضیحات در رابطه به کشتار افراد ملکی
پس از رویداد خونین سوم حمل سال جاری، مردم خسته از جنگ ولایت هلمند، در مرکز این ولایت و در شهر لشکرگاه اعلام کردند که خواستار دیدار با سران طالبان اند.
تحصن‌کننده‌ها گفته‌بودند که به شهرستان نام‌امن موسی قلعه هلمند، جایی که در تصرف طالبان است، می‌روند و با گروه طالبان مذاکره کرده، صلح می‌خواهند، اما گروه طالبان درخواست این افراد را نپذیرفت و هشدار داد که حاضر نیست از امنیت این راهپیمایی اطمینان دهند.
از سویی، دولت افغانستان نیز به درخواست آتش‌بس تحصن‌کننده‌ها با گروه طالبان، در آن زمان پاسخ نداد. در نهایت، پس از ناامید شدن از دیدار با سران طالبان در شهرستان موسی‌قلعه ولایت هملند، شماری از هواداران و برپاکنندگان این حرکت صلح‌خواهانه، با پای پیاده راهی کابل شدند.
آن‌ها که خواست‌شان پایان دادن به جنگ و دست یافتن به صلح بود، این بار مسیری بسیار طولانی و راهی پرمشقت را انتخاب کرده، به سوی کابل به راه افتادند و به این صورت، حرکتی که برای دست یافتن به صلح محلی شکل گرفته بود، به حرکتی برای رسیدن به صلحی سراسری در افغانستان مبدل شد.
بنابر گفته اعضای این کاروان، آن‌ها در مدت این سفر از ولایت‌های ناامن قندهار، غزنی، زابل و میدان وردک گذشته و با مردم در قریه‌ها صحبت کرده‌اند.
هرچند حرکت صلح‌خواهی از شهر لشکرگاه شروع شد، اما در یک ماه گذشته در سراسر افغانستان مورد حمایت قرار گرفت. در اکثر ولایت‌های افغانستان، عموم مردم در حمایت از این حرکت صلح‌خواهی ایستاده‌اند. در تازه‌ترین مورد زنان هلمندی با دادن دسته‌ی گل به افراد وابسته به طالبان در این ولایت، خواهان تمدید آتش‌بس شدند.
هم‌زمان با این، شماری از باشندگان هرات در شب‌های عید فطر، با برپایی رقص «اتن» در جاده‌های این ولایت، آتش‌بس را جشن گرفتند و از طرف‌های درگیر، خواهان پایان جنگ در کشور شدند.
پیوستن به کاروان صلح
شمار صلح‌خواهان هلمندی در ابتدای سفر به سوی کابل، هشت نفر بود. کاروان صلح‌خواهان ۳۸ روز از مسیر گرم و دشوار و ناامن هلمند، در حالی امروز دوشنبه(28 جوزا) به کابل رسیدند که اکثریت‌شان در این حرکت صلح‌خواهی، به مراقبت‌های صحی نیازمند بودند.
آن‌ها در مسیر راه، با استقبال مردم مناطق مختلف روبه‌رو شدند. گروهی از افراد از ولایت‌های مختلف نیز با این کاروان یک‌جا شده و اکنون به کابل رسیدند. بنابر گزارش‌ها، شمار این افراد در ابتدا هشت نفر بود، اما در غزنی نزدیک به هشتاد تن رسیدند و در میدان وردک نزدیک به صد تن و امروز به بیشتر از ۱۰۰ نفر می‌رسند.
این افراد باور دارند که تنها مردم افغانستان می‌توانند به این جنگ دوامدار و ویران‌گر خاتمه بدهند. کاروان صلح در نخست از مردم افغانستان تقاضا دارند به این حرکت بپیوندند و صدای صلح‌خواهی را بلند کنند.
خواست سفیران صلح
اقبال خیبر، قیس هاشمی، پاچاخان، بهلول خان، عبدالسلام بیان، لعل محمد زهیر، سردارمحمد سروری و قدرت‌الله همدرد که همه ۲۳ تا ۳۰ سال عمر دارند، از هلمند به طرف کابل به راه افتادند.
محمد اقبال خیبر، رهبر کاروان صلح هلمندی امروز در کابل به رسانه‌ها گفت: «به هر دو طرف باور داریم که افزون بر آتش‌بس، خواست‌های دیگر ما را هم خواهند پذیرفت. ما از ولایت‌های ناامن گذشتیم و با مردم دیدیم و صحبت کردیم و به کابل آمده‌ایم، تا خواست‌های‌مان را تازه سازیم و باور داریم که طرف‌های درگیر می‌پذیرند.»
قیس هاشمی، یک عضو این کاروان نیز گفت: «ما به مسجد عیدگاه می‌رویم و خواست‌مان را به مقام‌های حکومتی و مخالفان دولت افغانستان می‌رسانیم. از مردم افغانستان می‌خواهیم کمک کند ما را. از دولت می‌خواهیم، از طالبان می‌خواهیم که از برای خدا دیگر بس است و حق زندگی را از ما نگیرید.»
محمدنبی سوله‌مل از ولایت هلمند، یکی دیگر از همراهان این کاروان، در حالی که کف‌های پاهایش با آبله پوشیده شده، پس از رسیدن به کابل به خبرنگاران گفت: «ما برای تمام مردم افغانستان صلح می‌خواهیم. اگر در این راه جان ما را هم از دست دهیم، عقب نخواهیم گشت. از طالبان می‌خواهیم که دیگر خونریزی را پس کنند. از زمان روس‌ها است که ما صدای مرمی، انتحار و انفجار را می‌شنویم. حالی که اولادهای ما درس می‌خوانند، در انتحار و انفجار، از بین می‌روند.»
کاروان صلح‌خواهان هلمندی و همراهان‌شان، چهار خواست مشخص از طرف‌های درگیر جنگ در افغانستان دارند.
چهار خواست مهم صلح‌خواهان هلمندی
یکی از مهم‌ترین خواست‌های کاروان صلح‌خواهان هلمندی، تمدید و برقراری آتش‌بس است. این خواست هر چند در ابتدا از سوی دولت رد شد، اما با گذشت یک ماه، محمد اشرف غنی، رییس حکومت وحدت ملی اعلام آتش‌بس کرد؛ آتش‌بس یک‌جانبه یک هفته‌یی (از ۲۷ رمضان تا ۵ عید سعید فطر).
محمد اشرف غنی به نیور‌های امنیتی افغان در سراسر این کشور دستور داد که از جنگ و مقابله با گروه طالبان در مدت یک هفته دست برداند و فقط در مقابل این گروه حالت دفاعی داشته باشند.
به دنبال این اعلام آتش‌بس ناگهانی ارگ، در ۲۷ رمضان گروه طالبان با انتشار اعلامیه‌یی به درخواست صلح یک‌جانبه حکومت افغانستان پاسخ مثبت داد و اعلام کرد که برای سه روز عید، از جنگ با نیرو‌ها افغان صرف نظر کرده، اما همچنان در مقابل نیروهای خارجی خواهد جنگید.
این برای اولین بار بود که گروه‌طالبان به درخواست حکومت افغانستان جواب مثبت داده و نیرو‌های‌شان را در مقابل نیروه‌های امنیتی افغانستان در حالت دفاعی قرار دادند؛ اما با وقوع یک حمله انتحاری در شهر جلال‌آباد، مرکز ولایت ننگرهار در روز دوم عید، رهبری این گروه تروریستی از آن‌ها خواست در سنگر‌های‌شان جای گیرند.
در حالی که حکومت افغانستان اعلام آتش بس با گروه طالبان را برای 10 روز دیگر تمدید کرد؛ اما با غروب خورشید در روز سوم عید سعید فطر، گروه طالبان دوباره جنگ در مقابل نیروهای امنیتی افغانستان را از سرگرفت.
با این وجود صلح‌خواهان هلمندی از طرف‌های درگیر جنگ در افغانستان خواستند که این آتش‌بس را تمدید کنند؛
دوم. مشخص شدن محلی برای گفت‌و‌گوی دو طرف(طالبان و حکومت افغانستان) و ازسرگیری گفت‌وگو‌های صلح، خواست دیگر این گروه است؛
سوم.تطبیق قانون اسلامی با توافق هر دو جناح؛
و سرانجام حصول توافق بر سر تعیین جدول زمانی برای خروج نیروهای خارجی از افغانستان.
آغازکننده
محمد اقبال، جوان ۲۷ساله هلمندی که دانشجوی پزشکی است، آغازگر حرکت صلح‌خواهانه در هلمند بود. او اکنون رهبری کاروان صلح‌خواهان هلمند را به دوش دارد.
محمد اقبال یکی از یازده پسر یک خانواده هلمندی است و در شهر لشکرگاه داروخانه دارد. با وجودی که در نبردها میان نیروهای دولتی و طالبان به کسی از خانواده‌اش آسیبی نرسیده‌است، اما وضعیت قربانیان و بازماند‌گان حملات انتحاری، او را واداشت تا حرکت صلح‌خواهانه را از یک ولایت به شدت ناامن افغانستان به‌راه اندازد و با همراه با هفت جوان دیگر از ولایت‌های ناامن افغانستان، با پای پیاده بگذرند و برای نه گفتن به جنگ، با مردم صحبت کنند.
محمد اقبال خیبر، رهبر کاروان صلح‌خواهان هلمند، به رسانه‌ها می‌گوید: «نخستین تجربه در افغانستان بود و باید از راه پُرخطر و راه‌هایی‌که در آن همیشه میان دوطرف جنگ است، می‌گذشتیم که این پیام برسانیم که مردم ترس ندارند و نزد شما می‌آیند و نزد آنان می‌روند و تا هرجایی می‌روند.»
در ترکیب این کاروان هشت نفره که از هلمند به راه‌افتاده بودند، چند فرد معلول نیز حضور دارند. قیس هاشمی یکی از اعضای این کاروان هنوز در قفس سینه‌اش چره/ترکش‌های بمب جنگ، جا خوش کرده است و نفس کشیدن را برای او مشکل ساخته است.
هاشمی با وجودی که از نفس‌تنگی و کمبود آب بدن رنج می‌برد، نیز راه هلمند کابل را برای رسیدن به صلح پیاده طی کرده‌است.
لعل محمد زهیر، عضو دیگر این گروه نیز معلول است. او در جنگ‌ها در کنار از دست دادن اعضای خانواده‌اش، بینایی چشمانش را نیز از دست داده‌است. لعل محمد زهیر به رسانه‌ها گفته است که در اثر جنگ از روستای خود آواره شده و با خواهرش به لشکرگاه پناه برده است؛ اما نتوانست در آن‌جا با تنگدستی و فقر بسازد و ناگزیر شد به روستا برگردد. اندکی بعد از آن، انفجار ماین خواهرش را از او گرفت و او نیز بینایی هردو چشم خود را از دست داد.
محمد اقبال، جوان ۲۷ساله هلمندی که دانشجوی پزشکی است، آغازگر حرکت صلح‌خواهانه در هلمند بود
چهار سال قبل، زمانی که لعل محمد زهیر، همراه با خواهرش از ولایت قندهار به هرات می‌رفت که موترش در مسیر راه هدف مین کنار جاده قرار گرفت، خواهرش در این انفجار سوخت و خودش بینایی دو چشمش را از دست داد.
در کنار اعضای معلول، افراد مسن نیز از مسیر راه هلمند ـ کابل با این کاروان همراه می‌شوند. بنابر گفته رهبر این کاروان، سالمندان از درد زانو و دردهای دیگری شکایت داشته‌اند. اعضای این گروه می‌گویند که در جریان این سفر سخت، پاهای‌شان چندین‌بار آبله/تاول زده و بار‌ها نیاز به مراقبت‌های صحی نیاز پیدا کرده‌اند، اما هیچ‌گاه سختی مانعی برای ادامه ندادن‌شان نشده است.
سفر پیاده در ماه رمضان
گرمای تابستان و آن‌هم در ماه رمضان بر سختی این سفر طولانی برای عابران پیاده که در جستجوی صلح بودند، افزوده است.
اعضای این گروه به رسانه‌ها گفته است که در جریان این سفر از ولایت‌های گرم و از مسیر‌های صعب‌العبور در ماه رمضان گذشته است و گرسنگی و تشنگی در هوای سوزان ماه جوزا، خیلی از آن‌ها را تا مرز بی‌حالی کشانده است.
آقای خیبر، رهبر این صلح‌خواهان می‌گوید: «در لشکرگاه وسایل مناسب برای سفر و کفش‌های مناسب انتخاب کردیم، اما پولی برای خریدن نداشتیم. روز بعد که حدود ۳۰ کلیومتر راه را پیموده بودیم، شخصی خواست کمک‌مان کند، نشانی مغازه مورد نظر را به ما داد و ما به آن مغازه‌دار گفتیم که او اسباب سفر را برای ما خریداری کرده است. مردم در مسیر راه در حد توان همکاری کردند، اما گاهی مجبور بودیم با نان و دوغ افطار کنیم و گاهی هم طعام گرم نصیب‌مان می‌شد.»
یکی از اعضای این کاروان با حالت تأسف اضافه کرد، در ماه رمضان به دلیل گرمی هوا، خستگی سفر و همچنان وضع بد صحی، نتوانسته روزه بگیرد.
اما بنابر گفته خیبر، این‌ها در برابر رنج و عذابی که مردم همه روزه از ناحیه جنگ و ناامنی متحمل می‌شوند، چیزی نبوده و آن‌ها به امید دست یافتن به صلح، این دشواری‌ها را قبول کرده‌اند.
کاروان صلح که از استقبال مردم راضی و خوشنود اند، می‌گویند که آن‌ها پشتیبانی مالی نداشته و به هیچ گروه سیاسی وابسته نبوده و نیستند، بلکه تنها خواست آن‌ها رسیدن به صلح سراسری در افغانستان است. اعضای کاروان صلح از اهالی نواحی مختلف در امتداد راه‌شان از هلمند به کابل، خواستند تا شورای صلح محلی تشکیل دهند و زمینه گفت‌وگو میان دو طرف درگیر جنگ را فراهم کنند.
دعوت ارکاکین دولتی
کاروان صلح‌خواهان هلمندی پس از طی کردن بیشتر از ۶۰۰ کیلومتر با پای پیاده، به کابل رسیدند. آن‌ها در نخستین روز ورودشان در کابل، گفتند که علاقه‌مند ملاقات با اراکین حکومتی نیستند، حتی اگر از سوی آن‌ها دعوت شوند.
تا کنون هیچ مقام دولتی با آن‌ها دیدار نکرده و از آن‌ها نیز دعوت نکرده است.
اعضای کاروان صلح‌خواهان تصریح کرده‌اند که آن‌ها بی‌طرف هستند و حمایت‌شان را از جناحی اعلام خواهند کرد که به خواسته‌های‌شان برای رسیدن به صلح سراسری در افغانستان لبیک بگوید و از ادامه جنگ دست بردارد.
گفتنی است که کاروان صلح‌خواهان هلمند امروز در مسجد عبدالرحمان در شهر کابل اقامت گزیده و قرار است به مسجد عیدگاه بروند.
به دنبال صلح از جنوب به سوی شمال
کاروان صلح در نظر دارد برای مدتی در کابل بمانند تا دامنه حمایت‌ها از صلح‌خواهی گسترده‌تر شود و در دومین گام در مسیر صلح‌خواهی، راهپیمایی به سوی ولایت بلخ در شمال را آغاز کنند و به تعقیب آن، سفر و صلح‌خواهی خود را به ولایت‌های جوزجان، فاریاب، بادغیس و هرات ادامه بدهند.
جوانان صلح‌خواه هلمندی که در ابتدای حرکت هشت تن بودند، با پیوستن دیگران در ولایت‌ها، اکنون به بیش از صد تن رسیده‌اند.
یکی از این صلح‌خواهان می‌گوید: «این صدای هر افغان است. تنها صدای ما نیست. صدای برادران هزاره‌مان، برادران تاجیک‌مان، برادران اوزبیک‌مان، همگی از جنگ خسته‌ایم و از جنگ آسیب دیده‌ایم و همه می‌خواهیم که صلح کنیم.»
آن‌ها خواستار تمدید آتش بس برای چند ماه هستند تا به گفته‌شان، در این مدت بتوانند به یک راه‌حل دست یابند و زمینه گفتگوهای صلح میان دولت و مخالفان مسلح فراهم گردد.
این افراد در حالی خواستار تمدید آتش‌بس هستند که روز گذشته حکومت افغانستان برای ده روز دیگر آتش‌بس چند روز گذشته را تمدید کرد، اما گروه طالبان در ختم روز سوم عید، آتش‌بس‌شان را تمدید نکرده و حملات‌شان بر مواضع نیروهای امنیتی را آغاز کردند.
شب گذشته(یک‌شنبه، 27 جوزا) ولایت‌های هلمند، قندهار، زابل، لغمان، فاریاب، فراه و بادغیس شاهد حملات گروهی و تهاجمی جنگ‌جویان طالبان بر مواضع نیروهای امنیتی بودند.
این حرکت صلح‌خواهی در حالی در افغانستان شکل گرفت و دنبال شد که افغانستان در سال جاری شاهد حملات خونبار تروریستی گروه طالبان و داعش بود و صدها غیرنظامی در این مدت، جان‌شان را از دست داده‌اند.
افزودن دیدگاه