اوایل جنوری، عبدالرازق، فرمانده قدرتمند پولیس قندهار، چالش بزرگی را در برابر اشرف‌‌غنی، رییس‌جمهور افغانستان به میان آورد. او در حالی که با خبرنگاران صحبت می‌کرد، گفت که حکومت غنی نمی‌تواند او را برکنار کند.
این یک نمایش قدرت معمول از سوی رازق بود؛ کسی که محبوب نیروهای ائتلاف به رهبری ایالات متحده بود و به دلیل شجاعتش در جنگ با شورشیان طالب، برجستگی پیدا کرد؛ مردی که از چندین ترور جان سالم بدر برد. او آرامش نسبی را به ولایت جنوبی قندهار حاکم ساخته است. این در حالی است که او اتهامات شکنجه و نقض حقوق بشر را همواره رد می‌کند.
اما این اظهارات رازق، خطوط گسلی را برجسته ساخت که حکومت مورد حمایت غرب اشرف غنی را تضعیف می‌سازد.
تا این اواخر غنی در کشمکش طولانی با حاکم بانفوذ شمال بود که پس از برکناری اش در ماه دسامبر، حاضر به کناره‌گیری نبود. عطامحمد نور، والی برکنارشده بلخ نهایتا در ماه مارچ موافقت کرد که کنار رفته و قدرت را به یک متحد نزدیکش بدهد.
غنی هم‌چنان از بازگشت عبدالرشید دوستم، معاون اول خود از ترکیه به افغانستان جلوگیری کرد. آقای دوستم به دلیل اتهام ربودن و آزار جنسی یکی از نزدیکان سابقش، به ترکیه رفته است. نور و دوستم که مربوط به یک ائتلاف سیاسی می‌باشند، غنی را متهم به قوم‌پرستی به نفع پشتون‌ها در برابر اقلیت‌های دیگر می‌کنند.
رازق به عنوان یک پشتون، کمی قبل از آن‌که عطامحمد نور، والی پیشین بلخ استعفا دهد، از او حمایت کرده بود. او در مصاحبه‌یی در ماه مارچ، سعی کرد که اختلاف نظر با غنی را پنهان کند، اما دوباره هشدار داد که برکناری‌اش به وسیله رییس‌جمهور را قبول نخواهد کرد.
رازق گفت: «من گفتم که اگر مردم قندهار تصمیم بگیرند، من می‌مانم، می‌مانم». اما علی محمد سباوون، پژوهشگر در شبکه تحلیلگران افغانستان در کابل می‌گوید که گزارش‌های تأیید نشده‌یی مبنی بر این‌که غنی حکم برکناری رازق را امضا کرده، وجود دارد.
این فرمانده پولیس از درون یک محل شدیدا محافظت شده‌اش در مرکز قندهار صحبت می‌کرد؛ مرکز ولایتی که محل تولد طالبان بود. این محل زمانی متعلق به ملامحمد عمر، رهبر یک چشم طالبان بود. بازدیدکنندگان چندین‌بار تلاشی می‌شوند و به ویژه میکروفن‌های یک عکاس تلاشی دقیق‌تر می‌گردد. این به خاطر آن است که اخیرا یک حمله‌کننده انتحاری در لباس خبرنگار، در حالی‌که با یک بمب پنهان‌شده در داخل میکروفن، در تلاش برای ورود به یکی از کنفرانس‌های خبری رازق بود، دستگیر گردید.
سخنان رازق در ماه جنوری پس از آن مطرح شد که نور اعلام نمود فرمانده پولیس قندهار شاید نفر بعدی در فهرست غنی باشد؛ مردی که تلاش دارد دولت را از وجود چهره‌های پیچیده و مورد سؤال پاک کند. پرونده‌های حقوق بشری رازق مدتی است که او را برای غنی و حامیان غربی‌اش مسأله‌ساز ساخته، اما کارشناسان می‌گویند که حذف او حداقل در کوتاه‌مدت می‌تواند مؤثر نباشد. سباوون گفت که «اوضاع امنیتی بدتر خواهد شد، در عموم، او امنیت خیلی خوبی را به میان آورده است».
رازق به شدت از نحوه برخورد غنی با امنیت انتقاد کرد و نگرانی‌های نور، رییس اجرایی جمعیت اسلامی که به عنوان بزرگترین رقیب رییس‌جمهور ظهور کرده است را بازتاب داد.
اردو و پولیس افغانستان که به وسیله ایالات متحده آموزش دیده‌اند، تلاش کرده تا طالبان را خاموش و غیرفعال نگه دارند. بر اساس گزارش اخیر بازرس پنتاگون، تنها 64 درصد از جمعیت افغانستان در مناطق تحت کنترل دولت افغانستان زندگی دارند، این در حالی است که در آغاز ریاست جمهوری اشرف غنی، این ارقام کمتر از 80 درصد بود.
رازق گفت که «اوضاع روز به روز در حال خراب‌تر شدن است، شما می‌تواند اوضاع را قضاوت کنید. مردم در حال فاصله گرفتن از دولت هستند، آنان هیچ اتحادی ندارند و هیچ درکی در میان مقامات دولت وجود ندارد».
رازق می‌گوید که نور یکی از محدود رهبرانی بود که در برابر شورشی‌گری موفق شده و او را عامل اصلی امنیت ولایت بلخ معرفی کرد.
رازق گفت که «اینک زمانی خوبی نیست که او را از آن‌جا کنار بزنیم». رازق که چهره‌اش جوان به نظر می‌رسد و گمان می‌رود که 30 ساله باشد، یک متحد نزدیک رییس‌جمهور پیشین، حامد کرزی بود که ریشه‌های قومی پشتون در جنوب افغانستان دارد؛ بر خلاف غنی که ریشه‌های قومی اش در شرق افغانستان است. کرزی که هنوز بیشتر از غنی در جنوب دارای قدرت است، تلاش کرد تا رازق با وجود تلاش‌های غربی‌ها که می‌خواستند او را به خاطر شکنجه و کشتن زندانیان بازجویی کنند، در قدرت بماند.
محققان سازمان ملل اتهامات معتبری را دریافته‌‌اند که نشان می‌داد تحت اداره رازق، بازداشت‌شدگان در قندهار خفه می‌شدند، شوک الکتریکی می‌دیدند و شکم‌های شان با آب پر می‌گردید. بسیاری از زندانیان در زندان‌ها مردند. سازمان دیده‌بان حقوق بشر رازق را «شکنجه‌گر ارشد قندهار» نامید.
زمانی که غنی برای اولین‌بار در سال 2015 از قندهار بازدید کرد، رازق شهر را ترک کرده و با او ملاقات ننمود. رازق گفت که: «من (با کرزی) بسیار نزدیک بودم. داشتن رابطه با هر دوی آنان متفاوت است».
اما رازق گفت به این باور نیست که حرف سیاسی می‌زند و او به هیچ حزبی تعلق ندارد. او گفت که تنها به امنیت علاقه‌مند است. این یکی از دلایلی است که او در دو سال گذشته با رهبران محلی طالبان بازدیدهای غیررسمی داشته است.
او گفت که این صحبت‌ها از طریق ارتباط ویدیویی از مجتمع مسکونی‌اش برای ایجاد صلح در منطقه انجام می‌شود. رازق گفت که او هرگز با اعضای طالبان روبرو نمی‌شود و از سرنوشت رییس‌جمهور پیشین برهان‌الدین ربانی که مسئولیت تلاش‌های صلح دولت را بر عهده داشت و سپس با بمب یک فرستاده ویژه طالبان به قتل رسید، می‌ترسد.
او در مورد پیشنهادات عفو اخیر غنی به طالبان، در تبادله با جنگجویانی که سلاح‌شان را به زمین بگذارند و حکومت افغانستان را به رسمیت بشناسند، شک و تردید دارد و می‌گوید که این پیشنهاد شروط زیادی دارد که طالبان آن را نخواهد پذیرفت. او گفت که شورای عالی صلح که مسئولیت مذاکره با طالبان را دارد، نمایندگان کافی از جنوب افغانستان را در خود جای نداده است.
رازق گفت که «90 تا 95درصد از طالبان(رهبری و نیروی انسانی) متعلق به قندهار هستند. اما اگر شما شورای عالی صلح را ببینید، یک فرد هم از جنوب در آن‌جا نیست. دولت فعلی و گذشته عین سیاست را اعمال می‌کنند».
او گفت، این بهتر است که حامیان غربی افغانستان ـ که اداره ترامپ می‌گوید «شدیدا از طرح صلح غنی حمایت می‌کنند» ـ با دور زدن شورای عالی صلح، به صورت مستقیم با رهبران سیاسی در جنوب افغانستان ارتباط بگیرند.
رازق تأکید کرد که «آن زمان است که آنها می توانند یک نتیجه مثبت بگیرند. اگر ما 50 سال دیگر هم بجنگیم، دوباره به صلح ضرورت خواهیم داشت. ما همین حالا به صلح نیاز داریم».
نویسنده: مایجا لیوتو
منبع: لس‌آنجلس تایمز
افزودن دیدگاه