در ایالات متحده مسلمانان به‌عنوان یک تهدید نگریسته می‌شوند؛ اما تیرانداز فلوریدا که مسلمان نبود، چرا؟

منبع: گاردین

نویسنده: تریتا پارسی

ترامپ دید ما را به سوی مهاجرین و مسلمانان به‌عنوان تهدید تغییر داده است، در حالی که تهدیدات افراط‌گرایان و نژادپرستان را آگاهانه نادیده می‌گیرد.

تیراندازی هفته گذشته بالای یک مکتب این را برای ما یادآوری می‌کند که دونالد ترامپ امریکا را کم امنیت ساخته است. در حالی که مجموعه‌ای از تیراندازی‌ها قبل از ترامپ هم انجام شده بود اما او کاری کرده است که پیشینیانش انجام نداده بودند: در داخل کشور او دیدگاه همگان را چنین تغییر داده است که مهاجران و مسلمانان تهدید اند، در حالی که از تهدیدات افراط‌گرایان و نژادپرستان آگاهانه چشم پوشی می‌نماید.

در سطح بین‌المللی، او در برابر مسلمانان ممنوعیتی را اعمال می‌کند که کشور‌هایی را هدف قرار داده که هیچگونه سابقه‌ای در دخیل بودن در هراس‌افگنی در خاک ایالات متحده امریکا را ندارند.

نشانه‌های زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد نیکولاس کروز یک تهدید شدید را ایجاد کرده بود. او درصفحه اجتماعی‌اش نوشته بود که یک تیرانداز حرفه‌ای مکتب خواهد شد. او در مورد کشتن حیوانات صحبت کرده بود. براساس گفته‌های هم‌صنفی‌هایش، او دیدگاه‌های نژادپرستانه داشته، سیاه پوستان، مردم لاتین و مسلمانان را تحقیر می‌کرده است.

اوشین پارودی، یکی از شاگردان مکتب به دیلی بیست گفته است: «او مسلمانان را تروریست و بمب‌افگن خوانده و تحقیر می‌کرد.»

شاگرد دیگری اضافه می‌کند: «او همیشه در این مورد صحبت می‌کرد که سفیدپوستان از هرکسی بالاتر اند.»

اما با وجودی که هم‌صنفی‌های او چنین پیش‌بینیی نموده بودند که او به یک مکتب تیراندازی خواهد کرد، باوجودی که پولیس محلی از سال ۲۰۱۱ به این سو ۳۹ بار از خانه او بازدید کرده بود، و با وجودی‌که به FBI دو بار در مورد او هشدار رسیده بود، اما هیچ تحقیقی انجام نشد و کروز به آسانی توانست بسته‌ای از مهمات و اسلحه را خریداری کند.

به‌خاطری‌که کروز در تعریف ترامپ از تروریستان جا نداشت: مهاجران، جوانان آفریقایی-آمریکایی و مسلمانان – یعنی، افراد غیرسفید.

همچنین فرد ۱۷ساله نئوپولی نازی در ویرجینیا که متهم به قتل اسکات و بوکلی فریکر درست قبل از کریسمس می‌باشد، در این تعریف گنجانده نمی‌شد.

همسایگان این نوجوان می‌گویند که او یک سواستیکا (صلیب شکسته آلمان نازی را در یک میدان اجتماعی) دفن کرده بود. آنان این مسأله را به والدین او گفته بودند، اما به پولیس اطلاعی ندادند. چند هفته بعد، او متهم به قتل اسکات و بوکلی شد.

آیا همسایگان به پولیس زنگ زده بودند؟ یا آنان تنها به والدین او شکایت کرده بودند؟ آیا FBI گزارش‌هایی را در مورد این‌که او یکی از هواداران خطرناک داعش است، دریافت کرده بود؟ آیا آنان موفق به تحقیق نشدند؟

 شاید ما هرگز ندانیم. اما بسیار دیده شده است که قانون بر هراس‌افگنان داعش در بسیاری از مسایل ساده به سختی تمام تطبیق می‌شود: سیگنال سیاسی این است که آنان در اولویت قرار دارند – و هیچ چیز دیگری چنین اولویتی ندارد. این همان سیگنالی است که حتا مردم عادی هم احساس می‌کنند، افرادی که یک هوادار ایزدی را گزارش می‌دهند، اما یک نئو نازی را نه.

این سیگنال ترامپی برخواسته از یک ارزیابی تهدید خنثا نیست بلکه این خودش به سیاست تحمیل شده است: به نظر می‌رسد ترامپ نئونازی‌ها، سوپرماسیست‌های سفیدپوست و آنانی را که به‌وسیله اضطرابات فرهنگی و نژادی انگیزه داده می‌شوند در حوزه انتخابیه خودش دارد. تهدید عنوان کردن آنان، منافعش را نشانه می‌گیرد، درحالی که خطرناک عنوان کردن کسانی که او از آن‌ها متنفر است، به نفع دستور کار خودش می‌باشد. به بیشتر مهاجران و مسلمانان به دید تهدید نگاه می‌شود، در حالی که بیشتر نژادپرستان امریکا به‌وسیله ترامپ حمایت می‌شوند.

این امریکایی‌ها را کم امنیت ساخته است. نه تنها به این خاطر که امریکایی‌ها را در برابر امریکایی‌ها قرار می‌دهد، بلکه به این خاطر که ترامپ تمرکز ما را از روی افراط‌گرایان و نژادپرستان که حداقل می‌توانند به اندازه هراس‌افگنان داعش خطرناک باشند، از بین می‌برد. ( میان ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۱ الی ۳۱ دسامبر ۲۰۱۶، عناصر عقب مانده ۶۲ اقدام تروریستی را انجام داده‌اند درحالی که هراس‌افگنان اسلام‌گرا ۲۳ اقدام تروریستی را مرتکب شده‌اند، هرچند گروه دوم مسئول مرگ و میر بیشتر اند، از ۱۱۹ تا ۱۰۶).

اما ترامپ نه تنها امنیت امریکا را در داخل کشور به خطر می‌‌اندازد بلکه ممنوعیت مسلمانان به‌وسیله او به همین ترتیب، تمرکز ما را از وسعت تهدیدات واقعی و موجود به سوی تهدیدات سیاسی سوق می‌دهد. بر اساس گزارش موسسه کاتو، شهروندان هفت کشوری که در ممنوعیت اولیه ترامپ قرار داشتند، هیچ ارتباطی با کشتارهای ایالات متحده نداشته‌اند.

بیشتر از ۹۴ درصد از کشتارهای ناشی از هراس‌افگنی میان سال‌های ۱۹۷۵ و ۲۰۱۵ در امریکا به‌وسیله شهروندان سه کشور متحد ایالات متحده که در این ممنوعیت شامل نمی‌شدند، انجام شده است. اما مهم‌تر از همه، یک گزارش امنیتی در سطح کشور چنین نتیجه‌ای را بیان کرد که شهروندی«احتمالاً یک شاخص غیرقابل اعتماد» از فعالیت‌های هراس‌افگنی است.

بدیهی است که هراس‌افگنان الهام گرفته از داعش، تهدید اند. اما ترامپ به جای برخورد با آن‌ها انتخاب سیاسی کرد و ممنوعیت سفر را بر مجموعه ای از کشورهای مسلمان وضع کرد که به لحاظ ژئوپولتیک کم هزینه تر اند.

به این ترتیب او می‌تواند این ایده را مطرح کند که مهاجران و مسلمانان یک تهدید مرکزی را ایجاد می‌کنند. او با وضع ممنوعیت‌ها در برابر آنان به خودش آرامش می‌دهد، درحالی‌که خودخواهانه از عملکرد کشور‌های حامی هراس‌افگنی حمایت می‌کند و اداره‌اش این کشورها را به‌عنوان متحدان امریکا عنوان می‌کند.

همان‌طور که افراط‌گرایان به قتل و کشتار‌های بیشتر ادامه می‌دهند، امریکایی‌ها هم این را که چطور ترامپ با امنیت آنان بازی سیاسی می‌کند، خواهند دانست. امید است مردم امریکا این را هم بدانند که او عین همین کار را با امنیت مرزی شان نیز انجام می‌دهد.