بعد از مدت‌ها فرصتی شد که به بازار کوته سنگی گذری داشته باشم. از جاده‌ی پر ازدحام کوته سنگی به پیاده‌رو می‌روم. دنبال راه بیرون رفت از میان انبوهی از آدم‌های دست‌فروش هستم که بساط کاسبی در پیاده رو پهن کرده‌اند. چشمم به لوحه‌ای می‌افتد که در آن نوشته شده “ترمیمگاه موبایل بانو”.
باورم نمی‌شود که در بازار مردانه‌ای مانند کوته سنگی، زنان هم حضور داشته باشد.
ترمیمگاه موبایل بانو، در کنار چندین دکان ترمیم موبایل قرار گرفته که مردان در آن کار می‌کنند.
به داخل دکان می‌روم سه دختر‌خانم و دو مرد، سخت سرگرم سر و سامان دادن به دکان‌شان هستند. صدایی به گوش می‌رسد که میگوید “دنیا تغییر کرده، دختر خانم‌های عزیز جا نزنید. تلاش کنید و قدرت و ظرفیت خود را نشان دهید.”
این حرفی مردی است که در اولین گام‌ها به شاگردانش میگوید و آنان را تشویق می‌کنند که چهره قدرتمند خود‌شان را در عرصه ترمیم موبایل به نمایش بگذارند.
با گسترش استفاده از موبایل در افغانستان، شمار زیادی از زنان نیز از گوشی‌های همراه استفاده می‌کنند. اما زمانی که گوشی‌های همراه‌شان خراب می‌شود، به علت نبود اعتماد و احتمال سوء استفاده از اطلاعات شخصی نمی‌توانند به راحتی برای ترمیم آن را به دکان‌ها ببرند. بانوان زیادی هستند که به راحتی نمی‌توانند برای ترمیم تلفن‌های همراه خود به ترمیمگاه‌های مردانه بروند.
حالا سه دختر خانمی که با هم تصمیم گرفته‌اند، اولین دکان ترمیم موبایل بانوان را در کابل افتتاح نمایند. دو مرد دیگر استادان این دخترها هستند که برای حمایت و تشویق‌شان، با آنان همکاری می‌کنند.
محمد نبی رضایی استاد این دختران میگوید:« دختر خانم‌ها حالا امکان ایجاد شده، پس تلاش کنید با استفاده از این فرصت به همه آنانی که به شما می‌گفتند که شما نمی‌توانید و هم به آنانی که چشم امید به موفقیت شما دوخته‌اند، پاسخ دهید.»
بدون حمایت ممکن نبود
هزینه باز کردن ترمیمگاه موبایل بانو، چیزی در حدود هشتاد هزار افغانی شده است. هزینه‌ای که تهیه آن برای هیچ کدام از این دختران مقدور نبوده است.
کامله صدیقی می گوید که مسوول این دکان ترمیم موبایل است. او از دانشگاه “پولی‌تخنیک” کابل، در رشته کامپیوتر مدرک کارشناسی دارد.
او به خبرنامه میگوید که از مدت‌ها پیش به فکر ایجاد یک کار و تجارت بوده اما تابحال موفق به عملی ساختن آن نشده است.
کامله پس از اینکه موبایلش خراب شد و برای ترمیم آن به مشکل برخورد، با تشویق دوستانش در یک دوره آموزشی ترمیم موبایل شرکت کرده و این دوره 3 ماهه را گذرانده است. او با پایان دوره آموزشی به این باور می‌رسد که می‌تواند برای عملی ساختن آرزوی دیرینه‌اش، دکان ترمیم موبایل باز کند.
کامله میگوید:« در ابتدا خانواده‌ها فکر می‌کردند که ما شوخی می‌کنیم، اما بعد‌ها متوجه جدی بودن ما شدند؛ اما مشکل بعدی ما مشکلی مالی بود که نه ما و نه خانواده‌های ما توان آماده کردن هشتاد هزار افغانی را برای ما نداشتند.»
نیاز، انگیزه‌ای برای موفقیت
کامله صدیقی، ضیاگل علی‌زاده و سکینه احمدی حالا به کمک دوستان دیگری موفق شده‌اند تا اولین گام را برای تحقق بخشیدن به رویا‌های‌شان بردارند. آنان مصمم‌تر از هر مردی به نظر می‌رسند که برای موفق شدن در کارشان تلاش می‌کنند.
ضیاگل علی‌زاده به خبرنامه میگوید که « هزینه اشتراک در دوره آموزشی سه هزار افغانی در ماه بود که برای من پرداخت این مقدار خیلی سنگین بود.» او با دریافت تخفیف پنجاه درصد با سه دوستش موفق می‌شوند که ماهانه با پرداخت یک و نیم هزار که باز هم برای او سخت بوده، در این دوره اشتراک نماید و در سه ماه ترمیم موبایل را فرا بگیرد.
ضیاگل میگوید زمانی تصمیم گرفت ترمیم موبایل را یاد بگیرد که او همواره به خاطر ترمیم موبایلش با مشکل مواجه بوده است.
به گفته او « خانواده‌ها و مردم به دخترانی که موبایل‌شان را به موبایل‌فروشی‌ها و ترمیم‌گاه‌هایی که مردان در آن کار می‌کنند ببرند، دید منفی دارند. از این رو خانواده‌ی من هم به من اجازه رفتن به دکان را نمی‌داد و هر گاه موبایلم خراب می‌شد برادرانم آن را به ترمیمگاه می‌بردند.
دیدگاه و تجربه‌های یکسان سبب شده که این سه دختر خانم افغان، پس از آموزش ترمیم موبایل، در یک مکان گردهم بیایند و دکان ترمیم موبایل بانو را افتتاح کنند.
اولین دخترانی که باید مربی شوند
در همین حال محمد نبی رضایی استاد این دختران میگوید که ایده آموزش ترمیم موبایل به دختران از دو سال به این سو در ذهنش خلق شده بود. اما دختران برای یادگیری مراجعه نمی‌کردند و یا هم بعد از مدتی که با مخالفت خانواده‌های شان مواجه می‌شدند، از آن دست می‌کشیدند.
او میگوید: «امسال موفق شدم که چهار دختر خانم را در بخش ترمیم موبایل آموزش بدهم. کار ترمیم موبایل زور لازم ندارد، کار تمیز و راحتی است. دقت و ظرافت می‌خواهد و در توان دختران است و از این رو من تصمیم گرفتم که به دختران آموزش بدهم. »
او میگوید قصد دارد که این دختران را تا جایی آموزش داده و حمایت نماید که بتوانند برای دختران دیگر نیز آموزش دهند.
سکینه احمدی نیز تایید می‌کند که برای او کار کردن در دکان به مراتب بهتر از کار کردن در مکان‌های دیگر است. به گفته او این دکان می‌تواند گامی برای خدمت به دختران و زنانی باشد که مشکلاتی شبیه هم دارند و نمی توانند برای ترمیم موبایل شان به هر دکانی مراجعه کنند.
این دختران که توانسته‌اند با حمایت “سازمان زنان توانمند” برای کارشان دکانی را تهیه کنند بسیار خوشحالند.
به دنبال موفقیت بیشتر
این بانوان حالا تنها بخش ترمیمگاه موبایل بانو را فعال کرده و می‌گویند که هدف از ایجاد این ترمیمگاه را اشتغال‌زایی و نمایش استعداد زنان در بخش‌های فنی و به ویژه نشان دادن استعداد زنان افغانستان در کارهای مردانه می‌دانند. این بانوان می‌خواهند تا کارشان را به زودی گسترش دهند.
دختران تاسیس کننده ترمیمگاه موبایل می‌گویند که هر چند که این دکان نامش بانو است و بیشتر متمرکز به زنان و دخترانی‌اند که با مخالفت‌‌های خانواده‌های شان نمی‌توانند به دکان‌هایی که توسط مردان اداره می‌شوند، رفته و موبایل‌شان را ترمیم کنند، اما باز هم تلاش می‌کنند که محیطی مصون برای خرید فروش انواع موبایل و دیگر لوازم برقی هوشمند را فراهم آورند که هم زنان و هم مردان بتوانند مراجعه کنند.
این دختران اولین دکان ترمیم موبایل را راه اندازی کرده‌اند که توسط بانوان اداره می‌شود. ابتکاری تازه و جالب که می‌تواند شروع خوبی برای موفقیت‌های بیشتر این بانوان در محیطی کاملا مردانه باشد.
افزودن دیدگاه