15 اکتوبر ( 23 میزان)، برابر است با روز جهانی عصای سفید(نابینایان). خبرنامه در این گزارش به شماری از نابینایان شهر کابل که توانسته‌اند با چالش‌های فراوان، دستاوردهای خوبی در زندگی داشته و برای دیگران نیز امیدبخش بوده‌اند، اشاره می‌کند.
نابینایانی که هر کدام با اراده قوی خود ثابت کرده‌اند، در جامعه‌ای سرشار از موانع و دشواری مانند افغانستان، نداشتن بینایی مانعی برای زندگی و موفقیت آن‌ها نبوده است.
مسعود شریفی
در روزهای گذشته وزارت تحصیلات عالی افغانستان نتایج امتحان کانکور اختصاصی نابینایان این کشور را اعلام کرد. مسعود شریفی با بدست آوردن ۹۲،۴ نمره از ۱۰۰ نمره، به عنوان فرد نخست کانکور نابینایان افغانستان معرفی شد.
او قربانی جنگ و ناامنی در افغانستان است. مسعود شریفی 12سال قبل در یک انفجار انتحاری در منطقه وزیر اکبرخان کابل، بینایی خود را از دست داد. اما با کمک و یاری خانواده و هم‌چنین اراده و پشتکار خود حالا توانسته در 23 سالگی اول نمره کانکور نابینایان افغانستان شود.
عبدالجلیل زمانی
او از لیسه مسلکی نابینایان کابل فارغ شده و علاقه زیادی به ادامه تحصیل در رشته ادبیات دری دارد. او در نظر دارد تا با فراگیری این رشته، در آینده آموزگار خوبی برای نابینایان باشد.
عبدالجلیل که نابینا به دنیا آمده است در 7 سالگی برای درس خواندن وارد لیسه مسلکی نابینایان شده و با استفاده از خط بریل و نوک انگشتانش درس‌های مکتب را آموخته و حالا فارغ شده است.
او به زبان انگلیسی نیز تسلط دارد و به انجام کارهای ترجمه سخت علاقه‌مند است. به همین دلیل می‌گوید که می‌خواهد در آینده در کنار شغل معلمی، به کارهای ترجمه هم بپردازد.
انگشتان او علاوه بر خط بریل با تارهای دنبوره هم به خوبی آشناست. این نابینای هنرمند هم‌چنین توانسته طبله و هارمونیه را نیز در لیسه مسلکی نابینایان بیاموزد.
محمد مهدی
شاید در چهارراهی پل سرخ کابل خیلی‌ها او را دیده باشند. نابینایی که در گوشه‌ای از این چهارراهی نشسته و کارت موبایل می فروشد. او همیشه برای چِک کردن پول از نمونه‌هایی که در جیب خودش دارد، استفاده می‌کند و پول مشتری را با پول خود مقایسه می‌کند و از این طریق مطمئن می‌شود که اشتباه نمی‌کند.
مهدی، قربانی دیگری از جنگ‌های طولانی و ویران‌گر در افغانستان است. او مردی 43 ساله است که در زمان جنگ‌های داخلی در این کشور بر اثر اصابت هاوان در حویلی خانه، علاوه بر از دست دادن پدر و مادرش، بینایی خود را نیز از دست داده است.
در سال 1380 ازدواج کرده و حالا 4 فرزند دارد. او هزینه زندگی خود و خانواده اش را از فروختن کارت های موبایل تامین می کند. فرزندانش را به مکتب فرستاده و می گوید که “تمام سختی‌ها را می‌کشم تا فرزندانم عزتمند زندگی کنند و در بین مردم سرشان خم نباشد و هرگز به فرزندانم اجازه نمی‌دهم که در روی سرک کار کنند.”
ایجاد کتابخانه برای نابینایان
با این حال خبری خوش برای نابینایان شهر کابل، افتتاح کتابخانه‌ای برای این قشر از جامعه در لیسه مسلکی نابینایان بود.
داشتن برادر نابینا، یاسمین محمدی را واداشت تا به دنبال ایجاد یک کتابخانه ویژه نابینایان باشد. یاسمین می‌گوید که “وقتی می‌دیدم برادرم برای درس خواندن با چه مشکلات و کمبودهایی روبروست، به این فکر افتادم که چگونه می‌توانم گوشه ای از مشکلات نابینایانی مانند برادرم را حل کنم. به همین دلیل فکر ایجاد کتابخانه‌ای با خط بریل افتادم.”
برادر یاسمین نیز در لیسه مسلکی نابینایان درس خوانده و فارغ شده است.
این کتابخانه دارای ۱۲۰ جلد کتاب داستان، ۳۰۰ کتاب الکترونیکی و هم چنین برنامه‌های مختلف کامپیوتری بازی و سرگرمی ویژه این قشر است. هزینه ابتدایی تجهیز این کتابخانه ۵ تا ۶ هزار دالر برآورد شده است.
مسوولان این کتابخانه می‌گویند که ۲۵ نابینا می‌توانند به صورت هم‌زمان از امکانات این کتابخانه استفاده نمایند.
25 هزار نابینا در سال
وزارت صحت عامه‌ی افغانستان اعلام کرده است که سالانه در حدود ۲۵ هزار تن در افغانستان بینایی خود را به دلیل آسیب‌های ناشی از جنگ و بیماری‌های مختلف از دست می‌دهند.
مسوولان وزارت صحت عامه در مراسم تجلیل از روز جهانی بینایی با شعار “دسترسی همگانی به خدمات صحی چشم” گفته‌اند، بیشترین مواردی که منجر به نابینایی شده، در روستاهای دور افتاده افغانستان رخ داده است.
افزودن دیدگاه