ساعت از دوازده و نیم ظهر گذشته و ما با عبور از موانع امنیتی و تلاشی پولیس به مسجد امام زمان در قلعه نجارهای کابل می‌رسیم. روز جمعه هم، همین ساعت‌ها بود که چند تروریست وارد این مسجد شدند و دست به قتل عام نمازگزاران زدند. یکی از مهاجمان خود را جلوی دروازه مسجد منفجر می‌کند و باقی مهاجمان با خیال راحت وارد مسجد می‌شوند و دست به کشتار غیرنظامیانی می‌زنند که با گذشت چند روز هنوز هم آمارهای دقیقی از میزان تلفات این حمله در دست نیست.
حالا بسیاری از بازماندگان قربانیان و شهروندان کابل به مسجد آمده‌اند تا شهدای حمله تروریستی روز جمعه را به خاک بسپارند. فضای حاکم بر این مسجد جز غم و اندوه و خشم چیز دیگری نیست.
در محوطه این مسجد 22 قبر آماده شده تا جسد برخی از شهدای حمله خونینی که داعش مسوولیت آن را برعهده گرفت، دفن شود.
آمارهای منتشر شده در مورد قربانیان این حمله تروریستی متفاوت است. با اینکه قربانیان این حمله مرگبار ۴۰ کشته و بیش از ۹۰ مجروح گزارش شده است اما برخی رسانه‌ها به نقل از شاهدان عینی، از میزان بسیار بالای تلفات این حمله گزارش می‌دهند.
دفتر سازمان ملل در کابل نیز میزان تلفات این حمله تروریستی را، حداقل ۲۰ کشته و ۳۰ زخمی دانسته و گفته است که ” امکان افزایش این آمار ابتدایی وجود دارد.” در گزارش سازمان ملل آمده است که ۷ زن و یک کودک در میان کشته‌شدگان این حمله شامل هستند.
در میان جمعیتی که در محوطه مسجد گردهم آمده‌اند چشمم به پسر بچه نوجوانی می‌افتد که پس از حمله روز جمعه، عکس‌های او در حال گریه در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به صورت گسترده منتشر شد.
زندگی ما سیاه شد
مرتضی نوجوان 11- 12 ساله است که در بین دیگران ایستاده تا شاهد دفن پدر و مادرش باشد که در حمله روز جمعه بر مسجد امام زمان کشته شدند.
او به خبرنامه می‌گوید که ساعت از 1 گذشته بود که خبر حمله به مسجد را شنیده و با نگرانی و ترس خود را به مسجد رسانده است.
مرتضی می‌گوید “از هر طرف صدای فیر شنیده می‌شد. پدر و مادرم داخل مسجد بودند. به پولیس‌ها گفتم که بروید آن‌ها را نجات دهید اما کسی حرفم را نشنید.”
به گفته مرتضی، تروریستان از درون مسجد به همه طرف تیراندازی می‌کردند و هر کسی را که تکان می‌خورد، می‌کشتند. او می‌گوید که “ما زندگی خوشی داشتیم. اما حالا دیگر زندگی ما سیاه شد.” حالا با کشته شدن پدر و مادر مرتضی در حمله روز جمعه، او مانده است و چند خواهری که بی سرپرست شده‌اند.
اندوه بزرگ
مرتضی کوچک‌ترین فرزند غلام رسول حیدری است. با دو خواهر و خانم برادرش زندگی می‌کند. برادرش مدتی قبل به دلیل بیکاری به خارج مهاجر شده است.
به سمت خانه غلام رسول می رویم. همه اهل محل او را با نام استاد می شناسند و احترام خاصی برایش قائل هستند. بازماندگان غلام رسول، در این خانه که سراسر آن را غم و اندوه فرا گرفته، به فکر کودکانی هستند که حالا بدون سرپرست شده‌اند.
عمه‌ی مرتضی با اندوه به خبرنامه می‌گوید که ” برادرم و خانمش را کشتند و دخترانش حالا حیران مانده اند. برادر مرتضی برای کار به خارج رفته و تنها چند دختر باقی مانده اند.” آینده این کودکان و چگونگی سرپرستی آن‌ها بار سنگینی است که بر ذهن و فکر او سایه افکنده است.
معلم شایسته
غلام رسول حیدری ۴۲ ساله و استاد یک مکتب خصوصی در کابل بود. او سال گذشته در میان معلمان برتر و شایسته افغانستان قرار گرفت و مقام دوم را به دست آورد. غلام رسول، علاوه بر مکتب در برخی دیگر از مراکز آموزشی نیز تدریس می‌کرد.
او با خانواده هفت نفری در شهرک آریا در یک خانه کاهگلی زندگی می‌کردند و زندگی ساده‌ای نیز داشتند. یکی از دختران او، از دانشگاه سید جمال‌الدین افغان فارغ شده، دختر دیگرش صنف دوازدهم مکتبش را تمام کرده و دختر بزرگش هم ازدواج کرده است.
مرتضی به خبرنامه می‌گوید که آن روز صبح، مادر و پدرش با هم توافق کردند که برای نماز به مسجد امام زمان بروند. پدرش در منزل اول مسجد از سوی تروریستان کشته می‌شود و مادرش نیز در منزل دوم.
حالا مرتضی مانده است و اندوه بزرگی در غم از دست دادن پدر و مادر و هم‌چنین آینده مبهم و نامشخصی که در پیش روی او و خواهرانش قرار دارد.
شاهدان چه می‌گویند
حمله بر مسجد امام زمان حوالی ساعت 1 ظهر روز جمعه شروع شد و نزدیک به 5 ساعت طول کشید. تصاویر منتشر شده از مسجد در آن روز نشان می‌دهد که همه جا را خون گرفته، قسمت‌های زیادی از مسجد سوخته و قرآن‌ها نیز در پرتاب نارنجک و انفجار انتحاری سوخته است.
برخی از بازماندگان قربانیان این حمله از تاخیر در رسیدن نیروهای امنیتی شکایت دارند و می‌گویند که تروریستان، تعدادی از نمازگزاران را نیز با چاقو کشته‌اند.
شاه ولی، فردی که در هنگام حمله در مسجد بوده به خبرنامه می‌گوید که مهاجمان مسلح با کشتن نگهبانان مسجد داخل آن شده و شروع به کشتار نمازگزاران کردند. او افزود که “آنان در طبقه دوم مسجد که زنان بودند، رفتند و با فیر مرمی و چاقو به آن‌ها حمله کردند.”
شاهد دیگری می‌گوید که “چهار نفر انتحاری با یک موتر هایلکس سفید، آورده شدند، دو نفر با لباس نظامی و دو نفر دیگر با لباس شخصی به مسجد حمله کردند.”
حاجی عبدالرزاق سخا، مسوول مسجد امام زمان که از آن حمله جان به سلامت برده است می‌گوید که “بعد از خطبه دوم نماز، صدای فیر شنیده شد و تروریستان با لباس پولیس و لباس شخصی وارد مسجد شدند. تلفنی با نفرات بالادست شان تماس گرفتند و به آنان می‌گفتند که موفق شدیم.”
فرشته که خواهرش را در حادثه تروریستی دیروز از دست داده به خبرنامه می‌گوید که “مهاجمان خواهرم را به گروگان گرفته بودند و با چاقو او را تکه و پاره کردند. خواهرم 5 فرزند داشت. فرزندانش حالا سراغ مادرشان را از من می‌گیرند، من به فرزندان خواهرم چه جواب بدهم.”
این بازماندگان از ناتوانی حکومت افغانستان در تامین امنیت شاکی اند و خواهان استعفا و برکناری مقامات ارشد این کشور هستند.
ششمین حمله
دفتر نمایندگی سازمان ملل در کابل، حمله روز جمعه بر مسجد امام زمان در شهر کابل را ششمین حمله بر مساجد شیعیان در سال جاری میلادی دانسته و گفته است که در مجموع این حملات، ۶۴ غیرنظامی کشته و ۱۱۸ تن دیگر نیز زخمی شده‌اند.
دفتر سازمان ملل با انتشار اعلامیه‌ای به ۴ حمله در هرات و ۲ حمله در شهر کابل اشاره کرده است که مسوولیت ۳ حمله آن را گروه داعش برعهده گرفته است.
توبی لنزر معاون نماینده خاص سرمنشی ملل متحد برای افغانستان از حملات پی در پی، بر شیعیان افغانستان ابراز نگرانی کرده و گفته بود “حملات پی در پی که شیعیان را در عبادت‌گاه‌های شان هدف قرار می‌دهد، قابل توجیه نیستند.”.
پس از حمله تروریستی به مسجد امام زمان، بسیاری از شهروندان افغانستان نسبت به آن واکنش نشان داده و از ادامه چنین روندی در کشور به شدت ابراز نگرانی کردند. حکومت افغانستان گفته است که این حملات با هدف ایجاد تفرقه و نفاق مذهبی از سوی گروه‌های تروریستی انجام می‌شود.
شهروندان افغانستان و بسیاری از آگاهان امور معتقدند، با توجه به این که تروریستان در یک سال گذشته حملات‌شان را بر گروه قومی و مذهبی خاصی متمرکز ساخته‌اند، حکومت این کشور نیز باید هر چه سریع‌تر، برای مقابله با این تاکتیک دشمن راه چاره و تدبیری بیندیشد.
به باور مردم افغانستان، تنها با گفتن این که در افغانستان اختلاف مذهبی نبوده و بعد از این هم نخواهد بود، نمی‌توان از پیامدهای بد و ناگوار این گونه حملات در این کشور جلوگیری کرد.
ابوذر ملک نژاد هم‌کار این گزارش بوده است.
افزودن دیدگاه