عطا محمد نور سرپرست ولایت بلخ، با برنامه به عبارت دیگر بی بی سی، مصاحبه ای داشته و در مورد موضوعات مهم روز افغانستان گفتگو کرده است. آقای نور در این مصاحبه در مورد مذاکراتش با رییس جمهور، نارضایتی از عملکرد داکتر عبدالله رییس اجرایی، برنامه ها و نگرانی هایش برای آینده سخن گفته است. خبرنامه، بخش های مهم این گفتگوی عطا محمد نور را انتخاب کرده است.
خداحافظی با بلخ
آقای نور در باره ترک مسولیت ولایت بلخ گفت که “برای من خداحافظی با بلخ مطرح نیست آنچه که برای من مهم است، تحکیم نظام و ثبات حکومت و خدمت گزاری به مردم است. من تا هنوز برای وظیفه بعدی خود در کابل تصمیم نگرفته ام. اما مشخص است که به کابل می روم، در آنجا مبارزه می کنم، حق خواهی می کنم، ملاقات می کنم، مذاکره می کنم، تفاهم می کنم و دیدگاه های خود را با مردم شریک می سازم. اقتدار کنونی من نیز تنها به این دلیل نیست که والی بلخ بوده ام. در 34 ولایت دیگر نیز والیان مختلفی آمدند و رفتند، پس اگر مربوط به پست ولایت باشد، چرا آنها رشد نکردند. دلیل موفقیت من، پشتوانه قدرتمند حزبی ام بوده است و این که توانایی خدمت به مردم را از آدرس ولایت بلخ داشته ام.”
به توانایی سیاسی داکتر عبدالله باور کامل ندارم
“داکتر عبدالله یک شخصیت خوب و توان مند است. اما در اینجا ضعیف عمل کرد و به درستی نتوانست از تیمش نمایندگی کند. به همین دلیل من مجبور شدم برای تغییر دادن وضعیت، به صورت مستقیم وارد مذاکره با رییس جمهور شوم. فعلا ما به توانایی سیاسی داکتر عبدالله باور کامل نداریم. کارهایی که باید در بدنه قدرت صورت می گرفت، و یا به مردم و تیم گزارش داده می شد، این کارها صورت نگرفته است.
مذاکرات با هماهنگی حزب جمعیت صورت گرفته است
مذاکرات صورت گرفته با رییس جمهور، در هماهنگی با اعضای رهبری حزب جمعیت صورت گرفته است. هیچ فردی از اعضای رهبری جمعیت از این جریان بیرون نبوده است. در این مورد، جلسات متعددی در خانه احمد ضیا مسعود، صلاح الدین ربانی و کلیم الله نقیبی معاون حزب جمعیت، صورت گرفت.
همه اعضای رهبری جمعیت، از داکتر عبدالله دلزده بوده و در این نکته هم نظر بودند که داکتر عبدالله، برای به دست آوردن آنچه که خواست و حق مان بوده ، ناکام بوده است. برای همین تصمیم این بود که باید مستقیم وارد مذاکره با رییس جمهور شویم. پیش نویس تفاهم نامه نیز در اختیار صلاح الدین ربانی قرار گرفت و آنها نیز نظرات شان را اضافه کردند.
امتیازاتی که در این مذاکرات به دست آمده است
“ما تطبیق توافق نامه سیاسی حکومت وحدت ملی و تدویر لویه جرگه به منظور تغییر نظام را از حکومت خواسته ایم. در ضمن خواسته هایی دیگری هم داشته ایم که در توافق صورت گرفته میان ما و رییس جمهور ذکر شده است. حزب جمعیت اسلامی و متحدینش، باید در تصمیم گیری های ملی، بین المللی، استراتژیک و کلان سهیم باشند. وزیران ما صلاحیت کاری خود را داشته باشند. در مورد مقدار مشخصی از سهمیه در سفارت ها، ولایت ها، معینیت ها، و ریاست های مستقل و عمومی توافق شده است. در این میان، در مورد سهیم بودن در انتخاب نزدیک به نصف سناتوران انتصابی و همچنین نیمی از قنسول گری ها هم توافق کرده ایم.”
مسوولیت جمعیت چیست
جمعیت اسلامی در این توافق نامه تعهداتی دارد که، شامل حمایت از پروسه صلح، حمایت از سیاست خارجی واحد، مبارزه علیه تروریزم، بسیج کردن مردم برای دفاع از نظام و قرار گرفتن در کنار نیروهای امنیتی برای تامین امنیت کشور است.
غیرسیاسی بودن ارتش و پولیس
نیروهای نظامی افغانستان وقتی می توانند موفق باشند که غیر سیاسی باشند. با رییس جمهور توافق کردیم که کمیسیونی به نام کمیسیون تزکیه، ایجاد شود که در یک یا دو نفر از اعضای رهبری جمعیت نیز می توانند در آن عضو باشند. در این کمیسیون، تعدادی از متخصصین و آگاهان نظامی با تجربه حضور خواهند داشت که، تعیینات نظامی از طریق آن و بر اساس توانایی و غیر سیاسی بودن، صورت می گیرد.
در آینده کاندیدا هستم
هدف من تحکیم پایه های نظام، تشکیل حکومتی با قاعده وسیع است. من می خواهم که همه ی توده ها، اقوام و احزاب قدرت مند سیاسی که دارای پایگاه اجتماعی هستند در بدنه قدرت حضور داشته باشند. وقتی مردم به حق خود برسند طبیعی است که، برای من نیز حتما جایی باز خواهد شد. واضح می گویم که در آینده، یا من کاندید ریاست جمهوری هستم و یا در یک تیم به عنوان معاون اول حضور خواهم داشت. اما در انتخاباتی که در آن تقلب وجود داشته باشد شاید اشتراک نکنم.
نظام از چه چیزی رنج می برد
نظام کنونی افغانستان از چهره های سوخته، باخته و بدون پایگاه مردمی رنج می برد که در عین حال، دارای فیگورهای سیاسی دروغین هستند. یک تعداد هم که به جان من چسبیده اند، به همین خاطر است که پایگاه شان رفته، چهره شان سوخته و تاریخ شان گذشته است. این ها نگران این هستند که، با این حرکت من سرنوشت شان چه خواهد شد.
نگران آینده خود نیستم
من آدمی جدی، صریح و قاطع هستم که هدفی دارم و برای رسیدن به این هدف، با مردمم حرکت خواهم کرد. پس نسبت به آینده خود نگرانی ندارم. من وقتی اصرار دارم که کادرهای شایسته و توانا در بدنه قدرت جابجا شوند، به این معنی است که من نمی خواهم به تنهایی حرکت کنم. اگر در کنار مردم نباشم، چه معاون اول شوم و یا وزیر خارجه و یا دفاع، به هر پستی که برسم باز هم تنها هستم. بنابراین من نمی خواهم که نوکر هیچ درگاه و درباری باشم. من می خواهم با قدرت داخل بازی شوم و برای آینده نیز با یک کارت قوی حضور خواهم داشت.
پیشنهاد معاونت اول ریاست جمهوری
به من گفته شد که اگر جنرال دوستم به حاشیه رفت تو به جای او به عنوان معاون اول ریاست جمهوری انتخاب شوی. اما من گفتم که خیرات خور نیستم. جنرال دوستم اگر خوب است، بد است، انتخابات اگر خوب بود یا بد بود، او یک ازبک است و از آدرس قوم شریف ازبک به قدرت رسیده است. بنابراین اگر هم قرار باشد او کنار برود، یک ازبک باید به جای او بیاید. اگر غیر از این باشد، اولین نفری که مخالفت خواهد کرد من هستم. چرا که این حق ملت شریف ازبک است.
دوستم شرافت مندانه کنار برود
اگر جرم آقای دوستم ثابت شود، باید از مردم عذرخواهی کند و آبرومندانه کنار برود. من فکر می کنم که این گونه برای خودش بهتر خواهد بود تا این که در رویارویی با دنیا، حکومت، قانون و ارگان های عدلی و قضایی افغانستان قرار بگیرد و با آنها در بیفتد. من فکر می کنم، جنرال دوستم شرافت مندانه کنار برود برای او بهتر است.
هیچ کسی در برابر قانون مستثنی نیست
در این کشور قانون هست و رییس جمهور صلاحیت قانونی دارد. پس هر کسی که مرتکب جرم می شود نیز، از قانون مستثنی نیست. اگر حکومت بخواهد، هیچ فردی توانایی ایستادگی در برابر حکومت را ندارد. مگر این که ما بخواهیم مانند طالب، به دره ها و کوه ها برویم تا کشته شویم.
وضعیت در شمال کشور، خطرناک است
از یک و نیم سال قبل زمزمه هایی وجود داشت که نوع جنگ در این کشور تغییر خواهد کرد و این جنگ به شمال کشور کشیده خواهد شد. دیدگاه هایی هم وجود دارد که داعش هم به شمال آورده شود. حالا وضعیت در شمال و جنگ در شمال کشور، خطرناک شده است. این جنگ به جنگ منطقه ای و جنگ بین قدرت ها تبدیل شده و این بسیار خطرناک است. به طالب و داعش از خارج از کشور، امکانات می رسد و من ترس این را دارم که جنگ افغانستان، تبدیل به جنگ خطرناکی شود که هزینه اش برای ما بسیار سنگین است و شواهد نشان می دهد که حالا این اتفاق رخ داده است.
تبدیل شمال کشور به دیورند یا وزیرستان
برنامه این گروه ها (شورشیان و تروریستان) این است که به طرف کشورهای آسیای میانه راه پیدا کنند. اکنون در بخش هایی از ولایت های شمال مستقر شده اند. از نقاط کوهستانی در ولایت های بدخشان، تخار، قندوز گرفته تا به طرف ولسوالی های درزاب و قوش تپه در ولایت جوزجان، ولسوالی کوهستانات در ولایت سرپل، و همچنین در ولسوالی های مختلف فاریاب که با ترکمنستان مزر مشترک دارند، در حال شکل گیری یک خطی شبیه دیورند یا وزیرستان هستند.
راه مبارزه با گروه های تروریستی
هر حرکتی که از سوی گروه های تروریستی صورت می گیرد، باید ردیابی و درنطفه خنثی شود. فرصت به آنها داده نشود که کلان شوند و قدرت بگیرند. این را قبلا به رییس جمهور، رییس اجرایی و سایر مقامات امنیتی گفته ام. از سوی دیگر باید برای تقویت نیروهای امنیتی افغانستان در نبردها، از خیزش های مردمی در کنار پولیس و اردوی ملی استفاده شود. پولیس مجری قانون است و نمی تواند همیشه بجنگد. باید از مجاهدین سابق که تجربه حضور در جبهه های جنگ را دارند برای مقابله تامین امنیت استفاده شود. این ها می توانند داعش و طالب را سرکوب کنند و امنیت مناطق مختلف کشور را تامین کنند.
https://www.youtube.com/watch?v=LNXDJhmHcE8
مختار پدرام همکار این گزارش بوده است.
افزودن دیدگاه