در ادامه سلسلهای از عکسهای که جهان را تکان داد، خبرنامه این بار به بخشی دیگری از تاریخ خون بار قرن بیست و بیست و یک پرداخته شده است. وقایعی که در این گزارش روایت شده اند، مجموعهای است که در آن همراه با حادثه، عکس و یا عکس های تکان دهنده آن نیز نشر شده. شاید برای برخیها دیدن این عکسها شکننده و دلخراش باشد؛ اما روایت تصویری قرن، امری است که میتواند به بازخوانی این حوادث به شدت کمک کند. در ادامه 10 تصویر و حادثه جانسوز از بخشهای مختلف تاریخ جهان میآید.
حملهی نیپالم
این عکس که در 8 جون سال 1972 میلادی توسط دوربین عکاس خبرنگار اسوسیاتید پریس، هویان کونگ اوت گرفته شده است. این عکس برنده جایزده پولیتزر نیز شناخته شده است.
جنگ ویتنام که همواره بر سر زبانها می باشد، جنگ بسیار خنونت بار و وحشتناک در تاریخ جنگها کشورها جهان می باشد. عکسی که از دوران جنگ ویتنام در سال 1972 میلادی گرفته شده است، نشان دهندهی همان خشونتهای جنگی است که در آن دختری 9 ساله به نام کیم فوک، بعد از پرتاب بمب نیپالم توسط ارتش هوایی ویتنام، که یک نوع بمب آتشزا است، بدون لباس از محل حادثه با برادران و خواهرش فرار میکنند.
این عکس مردم دنیا را تکان داد و تا حالا نیز دیدن این عکس تکان دهنده است.
جسد پنج فرزند
این عکس که توسط عکاسی به نام مصطفی بزدیمیر گرفته شده، در سال 1983 برنده جایزه ورد پریس شده است. این عکس نشان دهندهی فاجعهای مرگبار بعد از یک زمین لرزه است. در این تصویر دیده میشود که زنی بعد از زلزله جسد 5 فرزندش را پیدا کرده و در عزای آنها فریاد می کشد.
این زمینلرزه در کویو نوران کشور ترکیه رخ داد که تلفات زیان باری را در پی داشت.
فاجعه بوپال
ساینس، تیکنالوژی و پیشرفتهای غیر قابل تصوری که شما در سدههای اخیر در تاریخ بشری آن را تجربه و یا مشاهده کردهاید، فجایع بسیاری را نیز به بار آورده است. فجایعی که در طول تاریخ بشری افسوسناک ترین و دردناک ترین فجایع به شمار می روند.
فاجعهی بوپال که همچنان با تراژیدی گاز بوپال مشهور است یکی از دردناک ترین و رنجور ترین فاجعهی گازی است که تا هنوز رخ داده است. این رویداد در شب های 2 و 3 ماه دسامبر در سال 1984 در کارخانهی یونین کارباید اندیا لمتد (UCIL) در شهر بوپال ایالت مدهیه پردیش هند رخ داد. بیش از 500 هزار نفر در معرض گاز متایل ایزوسیانات و دیگر مواد شیمیایی قرار گرفتند.
آمار مختلف از کشته شدگان در اثر این رویداد وجود دارد. تلفات مرگ فوری این رویداد از سوی مقامات، 2259 نفر اعلام شده بود. حکومت محلی مدهیه پردیش آمار کشته شدهگان را 3785 نفر اعلام کردند. یک استشهادیهی دولت در سال 2006 اعلام کرد که بیش از 558 هزار نفر در اثر این تراژیدی زخمی شدند که از جمله بیش از 38 هزار نفر صدمات جزئی موقت و حدود 3900 نفر صدمات شدید دیدند و به طور دائم معیوب شدند.
این تصویر نیز بخشی از این فاجعه را نشان می دهد. تصویری از کودک خرد سالی که در این رویداد جان باخته حین تدفین به دستان یکی از اقاربش، توسط عکاس مشهور پیبلو بارتولومیو گرفته شده است که در سال 1984 برنده جایزهی وردپریس شد.
مرد تانک ها
یکی از مشهورترین عکسهای جهان مرد تانکها یا شورشی ناشناس است. لقبی که رسانهها به یک فرد ناشناس چینی که در جریان اعتراضات 1989 میدان تیانانمن با ایستادن در جلو قطاری از تانکهای ضدشورش تی 59 چینی، از پیشروی آنها جلوگیری کرد.
عکس او یک روز بعد از سرکوب خشونتآمیز گردهمآیی دانشجویان چینی گرفته شد. این فرد ناشناس که پلاستیک در دست داشت و در حال عبور از خیابان بود یک باره جلو صف تانکها ایستاد و مانع پیشروی آنها شد. با تغییر مسیر تانکها او نیز جای خود را عوض کرد و پس از آن از تانک اولی بالا رفت و چیزهایی را به سرنشینان آنها فریاد زد.
اطلاعات کمی در مورد این مرد در دست است. کمی پس از رویداد، روزنامهٔ سندی (Sunday) بریتانیایی این مرد را یک دانشجوی ۱۹ ساله به نام وانگ وِیلین معرفی کرد.
این عکس چارلی کول برنده جایزهی ورد پریس شد.
قحطی سومالی
با قحط سالی کشور سومالی در شرق آفریقا شاید آشنا باشید. قحط سالی که منجر به گرفتن جان حدود یک و نیم تا دو میلیون نفر در جریان دو سال شد. این قحطی در سال های 1991 و 92 میلادی در این کشور رخ داد. علت این قحطی نیز جنگهای داخلی در این گشور بوده است.
این قحطسالی همه روزه جان بیش از 200 نفر را در متاثرترین نقاط این کشور میگرفت. مراکز نگهداری مواد غذایی و کمکهای امدادی بینالمللی هوایی که در ماه جولای آن سال آغاز شده بود نیز، توسط غارت گران مسلح قبایلی غارت شدند، این کار باعث مختل شدن توزیع تدارکات از سوی سازمانهای کمک رسانی شد.
در تصویری که توسط جیمز ناچتوی گرفته شده است، یک پیرزن سومالی را نشان می دهد، که ظاهرن جسد یک کودک خردسال، را با دستهای ضعیف و ناتوان خود برای تدفین آورده است.
این عکس تکاندهنده، یک فاجعه وحشت ناک انسانی در افریقا را به نمایش گذاشت. این عکس جیمز در سال 1992 برنده جایزه پولیتزر شد.
نسل کشی رواندا
در هر نقطه ای از کرهی زمین معمولا تضادهایی از قبیل تضاد پوستی، زبان، رنگ، نژاد، مذهب و غیره وجود داشته و دارد. این تضادها اکثرا منجر به جنگهای داخلی، قتل و خون ریزی و حتا نسل کشی اقلیتها شده اند. جنگهایی که قربانیان زیادی از اقلیتها و غیر نظامیان گرفته اند.
بعد از استقلال بروندی در 1962 در این کشور آفریقایی دو رویداد بسیار خوفناکی صورت گرفته است. یکی کشتار جمعی هوتوها توسط ارتش تحت سلطهی توتسیها در سال 1972 و دیگری کشتار جمعی توتسیها توسط اکثریت هوتویی. این کشتار های جمعی هر دو در گزارش اخیری که توسط کمیسیون بینالمللی تحقیق برای بروندی که در سال 1996 به شورای امنیت سازمان ملل ارائه شده است، به عنوان نسل کشی ثبت شده اند.
در نسل کشی رواندا که رسما به طور نسل کشی علیه توتسیها شناخته شده است، چیزی بین 500 هزار تا یک میلیون تن در مدت 100 روز از 7 ماه اپریل تا 15 جولای 1994 کشته شدند، اماری که حدودا 70 درصد جمعیت توتسی ها و 20 درصد کل جمعیت رواندا را تشکیل میداد.
این تصویر که توسط دوربین اینی لیبوویتز عکس برداری شده است نشان میدهد که در دوران این نسل کشی 100 روزه علیه توتسیها، کودکان مدرسهی شاگو در جنوب غرب این کشور، دست به فرار زده و کوشش کرده اند تا از روی دیوار تشنابهای این مدرسه به بیرون راه یابند تا جانهای معصوم شان را نجات دهند.
مهاجر یک ساله
در دهههای اخیر افغانستان، در جنگهای داخلی و بی ثباتیهای سیاسی زیادی سوخته است و این بی ثباتی و جنگها باعث مهاجرت بسیاری از شهروندان این کشور به کشورهای اروپایی به خصوص کشورهای همسایه پاکستان، ایران و غیره شده اند.
یکی از کمپهای مهاجرین که در همسایگی افغانستان در کشور پاکستان وجود داشته به نام کمپ جالوزی یاد میشود. در این کمپ بیش از 80 هزار افغان در حالت دشوار به سر میبردند.
در سال 2001 میلادی عکاس ایریک ریفنر، به مرده خانه از سوی اعضای فامیل طفل یک ساله که در این کمپ به علت کم شدن آب بدنش از پا درآمده بود، رفته و عکس این کودک را در حالی میگیرد که با لبخند معصومانه برچهره اش از دنیا رفته و توسط اعضای فامیلاش غصل داده شده و برای خاک سپاری آماده میشود.
این عکس رینفر برنده جایزهی وردپریس می شود.
عملیات شیردل
جنگ ها معمولا هر کدام از جنگ داخلی و یا جنگ های بین دو کشور، قربانیان زیادی را می گیرد و همچنان خاطرات و تجربه های تلخی نیز بر جا می گذارد. اما بعضی از این قربانیان و خاطره های تلخی که به شکل تصاویر تا ابد بر جا می ماند تمام جهان را به لرزه می آورد و جگر هر بیننده را خون می کند.
عکاس خبرنگار دیآنه فیتزمارائس جایزهی پولیتزر را در سال 2005 برای عکاسی “عملیات شیردل” به دست آورد.
“عملیات شیردل” داستان یک پسر 9 ساله عراقی است که در دوران یکی از خشونت آمیزترین درگیری های تاریخ مدرن بشری در اثر یک انفجار در عراق مجروح شده بود. این پسر به یکی از شفاخانه های اکلند در کالیفورنیا برده شده بود، جایی که او باید عملیات جراحی متعدد و در ضمن بسیار دشوار بین مرگ و زندگی را سپری می کرد. شجاعت و عدم تمایل به مرگ، نام مستعار صالح خلف “شیردل” را به او داد.
زن تنها
این عکس در سال 2007 میلادی وقتی که مکان های غیر قانونی در کرانه غربی اسرائیل به حکم دولت آن کشور تخریب می شد توسط عکاس اسوشیتد پرس، اودید بالیلتی گرفته شده است.
در این عکس زنی دیده می شود که در مقابل نیروهای پولیس اسرائیلی ایستاده و با تمام قدرت مانع پیشروی آنها برای تخریب مکان هایی که از نظر دولت آن کشور بدون جواز بوده، می شود. یکی در مقابل همه.
این عکس اودید بالیلتی برنده جایزهی پولیتزر گردید.
حمله کابل در عاشورا
در دسامبر سال 2012 در کابل حمله ای بر عزاداران حسینی که برای عزاداری به زیارت ابوالفضل رفته بودند صورت گرفت. در این حملهی هراس افگنانه بر عزاداران بیش از 50 تن کشته شدند.
عکسی را که شما می بینید بعد از حملهی 2011 توسط عکاس مشهور افغان مسعود حسینی گرفته شده که در سال 2012 او را برنده جایزهی پولیتزر کرد.
در این عکس دیده می شود که دختر کوچک 12 ساله ترانه اکبری بعد از حمله انتحاری، در میان کشته شدگان و زخمیان ایستاده و از ترس فریاد می زند. گزادش ها می رسانند که در این حمله از بین 17 نفر، 7 عضو فامیل ترانه اکبری به شمول یک برادر 7 ساله اش کشته شدند.