نمایشگاه “ماهمه باهم” ” We Together ” هنرمندان زن را با پيش زمينه هاي هنري در آسيا، اروپا و آمريكا از كشورهاي خاورميانه و غرب را در اتریش کنار هم آورده بود. این نمایشگاه برای بازتاب عكس ها، ويديوها، و پرفورمنس هاي ايده هاي اجتماعي، نقش هاي جنسيتي، و اتفاقات روزمره ي زندگي و موقعيت هاي شخصي زنان را در مفهوم منطقه اي و جهاني به تصوير کشید.
تناقض هاي تصويري از زن خاورميانه تا بررسي زيبايي و شهامت او در دنياي زنانگي اش در اين نمايشگاه ديده مي شود.
در این نمایشگاه، ‘ بشرا المتوكل ‘ هنرمند پر آوازه ي يمن از دغدغه هايش درباره ي حجاب در جوامع عرب مي گويد. از اين كه كليشه هاي غرب را در مورد زن با حجاب بايد از بين برد. او در عكس هايش از پديده ي حجاب در خاورميانه و اعتراض به بعدهاي جنجال برانگيز آن مي گويد. او معتقد است حجاب برعكس تصاوير منفي اش در غرب مي تواند آزادي، زيبايي، قدرت و حفاظت به وجود بياورد و اين موضوع را با نگاه شرقي و غربي به چالش مي كشد.
در ضمن، اينستاليشن ها و پرفورمنس هاي هنرمند فلسطيني ‘رائده سعاده’ در اين نمايشگاه نیز از جنبه های دیگر آن می باشد كه زن در آثار او در دنيايي زندگي مي كند كه ارزش ها، عشق، روح و حتي كليشه هاي روزانه اش آسيب ديده است.
زنان در آثار او در قالب و دولتي اشغال شده به سر مي برند كه با يك لبخند به آينده اش مي بيند. در مقابل اين آثار، عكس هاي ‘امينه گوزده سويم’ از تركيه وجود دارد كه از عدالت و عشق زنانگي در آثارش مي گويد و او دنيا را شبي طولاني مي بيند كه مي توان شهامت داشت و غم را در هرجاي تاريخ از بين برد.
‘ اعظم شادپور’ هنرمند ايراني در اين نمايشگاه از مجموعه ي خود ” آلزايمر” دفاع مي كند و داستان سال ها فشار تبعيض جنسيتي را مي گويد. همزمان، ‘ ابير حريري’ از سوريه و ‘لميز ال محمد’ روي پوشش زنان كار كرده اند و در ويديو آرت هاي شان از تفكرات غالب بر پوشش زنان مي گويند.
در اين مجموعه ‘ سونيا حمد ‘ با مجموعه اي از زنان كرد ايزدي در جنگ سوريه و قدرتمندي آنها در دفاع از سرزمين شان صحبت مي كند و ‘وندي مارجينيسن’ از بلژيك تجربه اش را از وضعيت زنان در كمپ هاي پاكستان بعد از فاجعه ي سيل به تصوير کشیده است.
به نظر می رسد، در این نمایشگاه نگاه هنرمندان زن اروپا و هنرمندان زن خاورميانه در مقابل هم به چالش كشيده شده است.
در ميان اين زنان هنرمند مريم محمدي آثاري از هنرمندان زن افغانستان را هم به نمايشگاه دعوت كرده تا محدثه پناهي از مهاجرت بگويد و فاطيما حسيني از عكس ها و پرتره هاي برقع پوش كه محدوديت ها را كنار زده و جسارت زنانگي شان را نشان مي دهند.
او ويديو آرتي از تناقض هاي حريم خصوصي و اجتماعي اش به اين نمايشگاه آورده و پرفورمنس زن بين سنت و مدرنيته و دغدغه ي زن افغانستان را به تصوير كشيده است.
من فاطيما حسيني به عنوان يك هنرمند افغان از حضور آثارم در نمايشگاه ” We together ” ابراز خوشحالي مي كنم. چرا كه در كنار هنرمندان برجسته ي زن جهان هنرمندان زن افغان هم قرار گرفته اند و البته اين مهم از اندوه من نمي كاهد كه از زن افغان برقع اش به نمايش گذاشته مي شود و اميدواريم زن خاورميانه و به خصوص زنان افغان با آنچه زنانگي و قدرتمندي اش را نشان مي دهد به تصوير كشيده شود نه تنها با محدوديت هاي شان.
اگرچه تاريخ اجتماعي زندگي زنان را نمی توان از بنیان متحول كرد اما هر تغییر و تفسيري نیازمند تحولات فکری درونی است. البته که نابرابری جنسیتی همچنان کم و بیش بر سر زنان کل دنیا سایه ی ناخوشایند خود را افکنده است، اما نگاهی اجمالی به تاریخ، نمایان می سازد که جنبش های بزرگ اجتماعی از انقلاب های کوچک فردی آغاز شده اند.
به نظر می رسد، در مسیر پیش رو نائل آمدن به حقوق و آزادی زنان در افغانستان به ویژه نیازمند تحولات ریشه ای در نحوه ی نگرش و اندیشه است. این تحولات به طور آنی به وجود نمی آیند، اما تصور عمومی بر این است که زنان آزادیخواه توانایی آن را دارند که جامعه و فرهنگ را از انحطاط بیشتر به نگاه های تبعیض آمیز بازدارند.
در این راه ما همه با هم هنر را برگزیده ایم تا از طریق آن صلح و آزادی را در کنار یکدیگر صدا بزنيم.
در ادامه تصاویری از این نمایشگاه
افزودن دیدگاه