سه حملۀ انتحاری خونین در کمتر از بیست و چهار ساعت در پایتخت افغانستان، شهریان کابل را آشفته و ترسانده است.
تازه ترین حمله، نزدیک های ساعت یازده شب گذشته انجام شد؛ هنگامی که انتحار کننده‌ی با موتر بمب گذاری شده خود را در برابر دروازۀ ورودی موسسۀ بشردوستانه‌ی کیر انترنشل منفجر ساخت.
در پی انفجار، سه تن از هراس افگنان دیگر که جنگ افزارهای سبک و بم های دستی داشتند، وارد موسسه شدند.
اما نیروهای ویژۀ پولیس سر وقت به محل رویداد می رسد و جنگ آغاز می شود.
حمله برای یازده ساعت ادامه می یابد. ده ها کارمند این نهاد در درون محوطه آن گیر می مانند.
نیروهای ویژۀ پولیس پس از یازده ساعت دست کم 42 تن از آنهایی را که در این موسسه گیر مانده بودند، نجات می دهند.
اما، در این رویداد، آن طور که در خبرنامۀ وزارت داخله آمده، یک تن کشته و شش تن زخمی می شوند.
کشته و زخمی های این رویداد همه غیرنظامیان هستند. اما، جالب است که هنوز هیچ گروهی مسوولیت حمله بر این نهاد خیریه را نپذیرفته است.
کوچه‌های خالی کابل
در جریان یازده ساعت که درگیری میان نیروهای امنیتی و مهاجمان مسلح در درون موسسۀ کیر انترنشنل جریان داشت، بسیاری از جاده ها به روی ترافیک بسته شده بود.
بسیاری از کوچه های کابل، به ویژه کوچه های شهر نو کابل – که از زیباترین بخش های کابل پنداشته می شود – خالی از آدم ها بود.
خیلی از دکان های اطراف این موسسه زیان دیده اند و مردم بخاطر ترس از دست دادن جان شان، گشت و گذار در کوچه های اسفالت شدۀ شهر نو کابل را بر ماندن در پشت پنجرۀ خانه های خود ترجیح داده بودند.
اما، کابل، شهری است که چنین رویدادهای را زیاد دیده است؛ زیادتر از آن‌چه که تصور می شود. کابل، اما به زودی به جنب و جوش قبلی اش برخواهد گشت و نفس تازه خواهد کشید.
انتقاد از فرمانده کابل
شهریان کابل در پی هر رویداد خونین انتحاری، فرمانده پولیس کابل را مورد انتقاد شدید قرار می دهند.
اما، این بار این فرمانده به گونۀ دیگری مورد انتقادات قرار گرفته است. این عکس از فرمانده کابل که یک شهروند افریقایی را بخاطر مسلمان شدنش مورد تقدیر قرار می دهد، سخت مورد انتقاد قرار گرفته است. برخی شهریان کابل می گویند، فرمانده پولیس کابل به جای مسلمان کردن یک نفر، انرژی اش را برای حفظ پنج میلیون مسلمان کابل صرف کند.
https://twitter.com/saadmohseni/status/772891152404062209
بیست و چهار ساعت خونین
اما، بیست و چهار ساعت گذشته در کابل برای شهروندان این کشور سخت بود و دشوار.
مردمی که بخاطر مشکلات شدید اقتصادی به سختی روزگار شان را به پیش می برند، حالا بار بزرگ و سنگین ناامنی های ظاهرن بی پایان را نیز بر دوش شان بکشند.
در جریان بیست و چهار ساعت گذشته، البته حملۀ انتحاری بر موسسۀ کیر انترنشنل اولین آن نبود. دو حملۀ انتحاری مرگبار دیگر ساعاتی قبل از حمله انتحاری شام گذشته، رو به روی وزارت امور دفاع به کشتن شدن دست کم 24 تن و زخمی شدن نزدیک به 100 تن انجامید.
این رویداد حوالی ساعت چهار بعد از چاشت دیروز رخ داد؛ هنگامی که کارمندان وزارت پس از پایان ساعت اداری روانه منازل شان بودند.
طالبان اما بی درنگ مسوولیت این حملۀ انتحاری را بر دوش گرفتند و گفتند که در این رویداد 58 تن کشته شده اند. ادعای که از سوی مسوولان امنیتی در کابل تأیید نشده است.
چرا کییر انترنشنل؟
موسسۀ کییر انترنشنل در بیش از 90 کشور جهان بشمول افغانستان کمک های بشردوستانه فراهم می کند. این نهاد 70 سال پیش در امریکا پایه گذاری شد و تاکنون خدمات زیادی در بخش تقویت زنان، دختران مکتب، رشد تجارت و دیگر کارهای بشردوستانه انجام داده است. این نهاد تنها در سال پار میلادی برای بیش از 63 میلیون انسان در معرض خطر، کمک های بشردوستانه در سراسر جهان فراهم کرده است.
اما پاسخ دادن به این پرسش که چرا این نهاد بشردوستانه باید مورد حمله قرار بگیرد، شاید هنوز اندکی پیش از وقت و احتمالا سخت است. هرچند، در گفتگویی که با برخی از کارمندان این موسسه داشتیم، به ما تأیید کردند که در این موسسۀ شماری از شهروندان امریکایی و انگلیسی کار می کردند. در زمان حمله نیز آنان در استراحت گاه های شان در درون همین موسسۀ حضور داشتند. به گفتۀ این کارمندان که خواستند نامی از آن ها برده نشود، این شهروندان امریکایی و انگلیسی در رهبری این موسسه کار می کردند و کارمندان عادی نبودند.
موج تازه‌‌ای از حمله ها بر نهادهای که در آن جا امریکایی ها مشغول کار اند، پس از آن شدت می گیرد که امریکایی ها با قوت بیشتر طالبان را در سنگرهای شان در جنوب، شرق و شمال افغانستان هدف قرار می دهند.
امریکایی ها در ظهور تازۀ شان در میدان های نبرد، تاکنون 3 تن شان را از دست داده اند.
اما، حملۀ بر موسسه کییر انترنشنل را می شود با حملۀ دو هفته پیش بر دانشگاه امریکایی ها در کابل بخیه زد. آن نهاد اکادمیک و تحصیلی نیز کارکردهای مشابه همین نهاد بشردوستانه داشته است. چه این که کییر انترنشنل، نهاد کمک کننده است و آن دومی، نهاد آموزشی و تعلیمی. هرچند، مسوولیت آن رویداد را نیز طالبان نپذیرفته اند. ولی آن‌طور که دانشجویان این دانشگاه با ما صحبت کردند، جنگجویان چنان می نمودند که گویا افراد گروه طالبان باشند.
هزینه‌های نزدیکی به هند؟
اما، موج تازۀ حمله های طالبان را – گروهی که وابسته به آی.اس.آی پاکستان پنداشته می شود – از زوایۀ دیگر نیز می توان به واکاوی گرفت.
این حمله ها درست در شب و روزهای انجام می شود که روابط کابل-دهلی‌نو بیش از هر زمانی دیگر نزدیک‌تر شده است. این نزدیکی روابط تا حدی است که دیگر حتا طالبان هم چشم دیدن آن را ندارند. این گروه، همین دیروز در خبرنامه‌ای به دهلی-نو هشدار داده اند که افزایش کمک های هند به افغانستان به معنای دشمنی آشکار با مردم افغانستان است و اگر این کمک ها ادامه یابد، اهداف هند در افغانستان مورد حمله قرار خواهد گرفت.
پارادوکس جالبی به نظر می رسد. در حالی که هند در حدود پانزده سال گذشته به جز ارایه خدمات بشردوستانه و فراهم آوری کمک های اقتصادی به مردم افغانستان کاری دیگری نکرده، اما طالبان که صحبت از خدمت به مردم می زنند، کمک کنندۀ مردم را تهدید می‌کنند. مساله‌ای که به باور آگاهان، وابستگی این گروه را به شبکه‌های استخباراتی پاکستان هر روز برجسته تر می سازد. بر این اساس، اگر چنین نمی بود، طالبان بایست از کمک های هند به مردم افغانستان به جای تهدید، استقبال می‌کردند.
افزایش حمله‌ها
وزارت امور داخله افغانستان در خبرنامه‌ای که در پی حملۀ بر موسسۀ کییر انترنشنل به رسانه ها فرستاده، گفته که طالبان در نتیجۀ عملیات شفق در میدان های نبرد شکست های سختی دیده اند و برای جبران شکست شان در نبردِ تن به تن، به شهر کابل سرازیر شده اند و از طریق حمله های انتحاری می خواهند شکست شان را به نحوی پوشش دهند.
با این حال، آن طور که آگاهان افغان نیز پیش بینی می کنند، چنین حمله ها در روزها و ماه های آینده احتمالا افزایش خواهد یافت. این یعنی، شهریان کابل احتمالا شب و روزهای این چنین سخت و پر ماجرای در پیش خواهند داشت. دیده شود، نیروهای امنیتی افغانستان به ویژه مسوولان امنیتی در شهر کابل، چگونه از این آزمون تازه بدر می‌شوند. تا این جای کار که به نظر شهروندان کابلی، این نیروها چندان در مهار تهدیدها و حملات شورشیان و تروریستان پیروز نبوده‌اند.
افزودن دیدگاه