خان ولی عادل که برای مبارزه و جلوگیری از رسم «بد دادن» دختران از چهار ماه بدینسو خیمه دادخواهی در کابل برپا کرده بود، امروز طی یک کنفرانس مطبوعاتی در مقابل ساختمان شورای علما، اعلام داشت که در صورت برآورده نشدن خواسته‌هایش، خود را به آتش می‌کشد.
او خطاب به مقام‌های بلند‌پایه‌ی که به گفته آقای عادل صرف با او عکس گرفته اند و کاری برای برآورده شدن خواست‌هایش نکرده اند، گفت که آنان تا یکشنبه فرصت دارند خوب با او عکس بگیرند، چون بعد از یکشنبه او دیگر در این دنیا نخواهد بود.
آقای عادل در گفتگو با خبرنامه گفت که “مدت چهار ماه است که در خیمه خشکی در کابل تحصن کرده ام، اما مقام‌های دولتی به جز این‌که بیایند در خیمه با من عکس بگیرند، کاری برای برآورده شدن خواست‌های من نکرده اند.” او تاکید کرد که در صورت برآورده نشدن خواسته هایش یکشنبه هفته دیگر خود را به آتش می‌زند.
خان ولی عادل، بیش از چهار ماه می شود که در کابل خیمه تحصن بر پا کرده است. تنها خواست او مبارزه و جلوگیری از بد دادن دختران در افغانستان است. او گفته است که “دختران کنیزان یا مال و اموال ما نیستند که به صورت مال و اموال تبادله شوند.” این جوان پکتیایی افزوده است نهادهای حکومتی افغانستان به او پاسخ قانع کننده نداده است.
دلیل خود سوزی
خان ولی عادل در گفتگو با خبرنامه گفت که با برپایی خیمه تحصن در این چهار ماه سه خواست را مطرح کرده است و در پهلوی مطرح کردن خواست‌ها، یک طرح جامع را نیز برای محو رسم‌های ناپسند در میان مردم ارائه کرده است. آقای عادل گفت که حکومت افغانستان برای رسیدگی به خواسته هایش وعده های سپرده و تصریح کرد که او امید وار بوده تا این وعده ها عملی گردد اما او تاکید می کند که مقام های بلند پایه حکومت وحدت ملی افغانستان این خواسته های او را منوط به ابراز نظر علمای دینی افغانستان نموده اند.
اما آقای عادل به خبرنامه گفت که شورای علمای افغانستان در مقابل آنچه که او خواسته های انسانی و اسلامی بیان نمود، سکوت کرده است. او تاکید کرد که تنها یک خواسته از شورای علمای افغانستان دارد و آن این است که “در برابر بد دادن و عاملین آن فتوای شرعی صادر نماید؛ اما متاسفانه پاسخ شورای علمای کشور به این خواست اسلامی و انسانی منفی بود.”
این جوان عدالت خواه می‌گوید که “من در شروع تحصن خود در یک کنفرنس خبری به رسانه ها و مردم افغانستان وعده سپرده بودم که اگر به خواسته های قانونی و انسانی ام پاسخ داده نشود؛ به عنوان آخرین راه، خود را قربانی می کنم. میدانم خودسوزی حرام است؛ ولی خاموشی در برابر مظالم نیز خلاف اسلام است؛ بناً بخاطر محو خطر بزرگ، خطر کوچکتر را باید قبول کرد.”
او یک شنبه آینده را تاریخ نهایی برای رسیدگی به خواسته هایش اعلام داشت و گفت که در صورت نرسیدن به این خواست‌ها، به خود سوزی اقدام می کند؛ امری که به باور او حرام بوده اما برای محو ظلم در افغانستان او حاضر به انجام آن است.
حمایت جامعه مدنی
شماری از اعضای جامعه مدنی افغانستان امروز یکشنبه پس از کنفرانس آقای عادل اعلام داشتند که در صورت نپذیرفتن خواست‌های عادل آنان دست به راهپیمایی های خیابانی خواهند زد و خاموش نخواهند نشست. فعالان جامعه مدنی در این قطع نامه گفته اند که “داعیه‌ی خان ولی عادل جوان تابو شکن پکتیایی که سنگ محکم به قافلۀ باور های بی بنیاد می زند، کاریست بسا مشکل! ایستادگی در برابر رسم «بد دادن» دختران در افغانستان کار ساده‌ای نیست؛ اما این جوان تابو شکن از قبول چنین رسمی سر باز زده و چند ماهی است که در شهر کابل خیمه تحصن برپا کرده است.”
فعالان جامعه مدنی کابل گفته اند که از داعیۀ برحق خان ولی عادل حمایت خود را اعلام می‌کنند و از نهاد های حکومتی افغانستان خواهان رسیدگی به داعیه های این جوان افغان اند. این فعالان تاکید می کنند که بی مسئولیتی دولت و شورای علما و پشت پا زدن به دستور های قرآن و احکام شرعی و به ویژه قانون اساسی و قانون مدنی افغانستان اشتباهی بزرگی می باشد.
جرقه‌ای کوچک
در بسیاری از موارد در کشورهای مختلف حتا در سال‌های اخیر جرقه‌های کوچک اجتماعی به اتفاقات بزرگ تبدیل شده اند. مثلن مردی خودش را در تونس آتش زد و بهار عربی رخ داد. حرکت مارتین لوترکینگ سبب شد، بارک حسین اوباما، چهل و چهارمین رییس جمهور امریکا شود. نیلسون ماندلا با پذیرفتن ۲۷ سال زندان آرپاتاید را با نافرمانی مدنی شکست. این ها مثال های از اتفاقات بزرگی اند که برخی از آن‌ها تنها با یک فرد آغاز شده‌اند.
نمی‌خواهم بگویم که یک اتفاق دیگر، مثل همین‌های که در بالا گفتم در افغانستان نیز رخ می‌دهد، اما حرکتی را که خان ولی عادل آغاز کرده می‌تواند امید تغییر بزرگ را برای جامعه زنان دست کم در شرق افغانستان به بار آورد.
خان ولی عادل دوازده و نیم ماه پیش اعتراض خود را در مقابل خانواده‌اش آغاز کرد. او در ولایت پکتیا، پس از آن که پدر و دیگر نزدیکانش به حرف‌هایش گوش ندادند، اعتصاب غذایی کرد؛ اما این کارش مورد حمایت شهروندان آن ولایت قرار نگرفت. هر چند در سال‌های گذشته، گزارش‌ها از کم شدن بد دادن دختران در این ولایت حکایت می‌کند، اما اکنون عادل می‌گوید این فرهنگ با تمام قوت خود باقیست.
در مقابل اما، سخنگوی والی پکتیا در گفتگو با رسانه ها ادعاهای این شهروند افغان را در باره گستردگی بددادن در این ولایت رد کرده است.
خان ولی عادل پس از آن که با استقبال عمومی در پکتیا روبرو نشد، به کابل آمده و دست به تحصن زد. او می‌گوید: “12 ماه پیش خیمه اعتصاب غذایی در ولایت پکتیا برپا کردم اما متاسفانه مردم حمایت نکردند. نه تنها که حمایت نکردند، بلکه خیمه ام را با زور جمع کردند و مرا با زور به شفاخانه انتقال دادند و اکنون نیز پدرم و خانواده‌ام در مصاحبه با رسانه‌ها، مرا دیوانه می‌خوانند.”
افزودن دیدگاه